Μητροπολίτης Μυτιλήνης Ιάκωβος: «Δόξα τη αγία αναστάσει σου, Κύριε»

Προς

τον Ιερόν Κλήρον

και τους ευσεβείς χριστιανούς της Θεοσώστου ημών Επαρχίας

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά και πεφιλημένα,

Το ελπιδοφόρο, μεγάλο και υπερφυές θαύμα της Αναστάσεως του Κυρίου μας αξιωνόμαστε και πάλι να εορτάζουμε και να πανηγυρίζουμε με τη Χάρη και το Άπειρο Έλεος του Τριαδικού Θεού μας και καθώς είναι πλημμυρισμένες οι καρδιές από χαρά, διότι ο Κύριός μας «ήγέρθη» (Ματθ. 28, 6, Μάρκ. 16, 6, Λουκ. 24, 6) ας κράξουμε μετά του ιερού υμνωδού «Αναστάσεως ημέρα! λαμπρυνθώμεν λαοί πάσχα, Κυρίου Πάσχα. Εκ γαρ θανάτου προς ζωήν και εκ γης προς ουρανόν Χριστός ο Θεός ημάς διεβίβασεν, επινίκιον άδοντας». (Από τον αναστάσιμο Κανόνα)

«Δόξα τη αγία Αναστάσει σου, Κύριε», ομολογούμε και ψάλλουμε, διότι ο Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων, ο Δούλος Κυρίου του Προφήτου Ησαΐου, ο Οποίος «σαν πρόβατο στη σφαγή οδηγήθηκε, και σαν αρνί που στέκει άφωνο μπροστά σ’ αυτόν που τον κουρεύει» (Ησ. 49, 3 και 53, 7), ο ερχόμενος στον κόσμο για τη σωτηρία μας Ιησούς Χριστός, δεν βρίσκεται πλέον στον Τάφο! «Ανέστη εκ νεκρών, αφού με τον θάνατό Του συνέτριψε τον θάνατο, και εχάρισε ζωή στους ευρισκομένους μέσα στα μνήματα νεκρούς.» (Τροπάριο της εορτής)

«Δόξα τη αγία αναστάσει σου, Κύριε» ομολογούμε και ψάλλουμε, διότι ο άνθρωπος βρίσκει τελικά το είναι του και καταξιώνεται στον Αναστάντα Χριστό, ο Οποίος μάς χαρίζει το αληθινό πέρασμα, τη λυτρωτική διάβαση, το σωτήριο Πάσχα από τη φθορά στην αφθαρσία μέσα από τη δυνατή φλόγα της πίστεως η οποία, «αν δεν εκδηλώνεται με έργα, μόνη της είναι νεκρή» (Ιακ. 2, 17). Γι’ αυτό, λοιπόν, ας έχουμε καρπούς αληθινής πίστεως, την οποία πίστη μας στο πρόσωπο του Αναστάντος Χριστού διαφυλάσσει και ερμηνεύει αλάνθαστα η Ορθόδοξος Εκκλησία μας με αποτέλεσμα ο πάσχων από την αμαρτία άνθρωπος να θεραπεύεται, να αναπαύεται, να ειρηνεύει και να αγιάζεται αληθινά μόνο στους κόλπους της, οσφραινόμενος από αυτόν τον κόσμο άρωμα «άλλης βιοτής, της αιωνίου». (Από τον αναστάσιμο Κανόνα)

«Δόξα τη αγία Αναστάσει σου, Κύριε» ομολογούμε και ψάλλουμε, διότι «ο Χριστός κατέβηκε στον Άδη (Α΄ Πέτρ. 3, 9 και 4, 6. Πρβλ και Ματθ. 12, 40 , Ιω. 5, 25), καταργώντας το κράτος του θανάτου και γεμίζοντας τα καταχθόνια με το Φως της θεότητός Του, και, προπαντός, για να κηρύξει το ευαγγέλιο της σωτηρίας και εκεί, όπου βρίσκονταν οι ψυχές όσων είχαν πεθάνει, ώστε ολόκληρη η ανθρωπότητα ν’ ακούσει το λυτρωτικό του μήνυμα».

«Δόξα τη αγία Αναστάσει σου, Κύριε» ομολογούμε και ψάλλουμε, διότι ο Κύριός μας «πρωτότοκος των νεκρών εγένετο» και «απαρχή των κεκοιμημένων». (Α΄ Κορ. 15, 20). «Χωρίς την αλήθεια της Αναστάσεως», μας λέγει ο άγ. Ιουστίνος ο Πόποβιτς, «ο κόσμος μας είναι μόνο μια χαώδης έκθεση απεχθών ανοησιών. Μόνο με την ένδοξη ανάστασή του ο θαυμαστός Κύριος μας ελευθέρωσε από το παράλογο και την απελπισία. Διότι χωρίς την ανάσταση δεν υπάρχει ούτε στον ουρανό ούτε κάτω από τον ουρανό τίποτε πιο παράλογο από τον κόσμο αυτό. Ούτε μεγαλύτερη απελπισία από τη ζωή αυτή, δίχως αθανασία. Γι’ αυτό σε όλους τους κόσμους δεν υπάρχει περισσότερο δυστυχισμένη ύπαρξη από τον άνθρωπο που δεν πιστεύει στην ανάσταση του Χριστού και στην ανάσταση των νεκρών. “Θα ‘ταν καλύτερο γι’ αυτόν να μην είχε γεννηθεί”.».

«Δόξα τη αγία αναστάσει σου, Κύριε» ομολογούμε και ψάλλουμε στην ζοφώδη και ασέληνη εποχή μας, για να οπλισθούμε με θάρρος, κουράγιο, δύναμη και υπομονή, φροντίζοντας συνεχώς για την πρώτη ανάσταση, που είναι η ανάσταση της ψυχής μας, κατά τον άγ. Νικόδημο τον Αγιορείτη, από την εμπαθή πορεία της. Διότι, κατά τον ίδιο πατέρα, «όποιος αξιωθεί από εδώ να αναστηθεί με την εργασία των εντολών του Χριστού, η οποία πραγματοποιείται με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, στη δεύτερη ανάσταση, που είναι η ανάσταση του σώματος, η οποία πρόκειται να γίνει κατά τη συντέλεια του κόσμου, αυτός δεν θα δοκιμάσει το δεύτερο θάνατο, την κόλαση, αλλά θα αναστηθεί με το σώμα, για να ζήσει και να συνδοξασθεί αιώνια με τον Χριστό», που είθε όλοι μας να γευθούμε και να απολαύσουμε.

Μετά πολλών Πασχαλίων ευχών και αγάπης