Ὁ λόγος ὁ τοῦ Σταυροῦ

«Ὁ λόγος ὁ τοῦ Σταυροῦ
τοῖς μέν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί,
τοῖς δέ σωζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι»
(Α’ Κορ. 1,18)

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ καί πάλι σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί. Συναγμένοι οἱ πιστοί στούς ἱερούς Ναούς μας ἀτενίζουμε συγκλονισμένοι τήν πονεμένη μορφή τοῦ ἐσταυρωμένου Κυρίου μας. Τόν προσκυνοῦμε εὐλαβικά. Ἀσπαζόμαστε μ᾽ εὐγνωμοσύνη τά ἄχραντα πόδια Του.

Εἶναι ὁ Κύριος καί Θεός μας. Ὁ Λυτρωτής καί Σωτήρας μας. Σταυρώθηκε γιά μᾶς ἐπί Ποντίου Πιλάτου. Ἔχυσε τό τίμιο αἷμα Του γιά νά μᾶς καθαρίσει ἀπό τόν ρύπο τῆς ἁμαρτίας. Γιά νά μᾶς χαρίσει τήν ἀπολύτρωση. Γιά νά μποροῦμε νά ἔχουμε «παρρησίαν εἰς τήν εἴσοδον τῶν Ἁγίων ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ» (Ἑβρ. 10,19).

Σ᾽ ΕΜΑΣ ΚΑΤΑ τήν ἱερή τούτη ὥρα ἀπευθύνεται ὁ Ἀπόστολός Του, ὁ μέγας Παῦλος, καί μᾶς λέει : Ἀδελφοί μου, τό κήρυγμα γιά τόν σταυρικό θάνατο τοῦ Χριστοῦ εἶναι μωρία γι᾽ αὐτούς πού χάνονται· γιά μᾶς ὅμως πού εἴμαστε στόν δρόμο τῆς σωτηρίας εἶναι δύναμη Θεοῦ. Οἱ αἰῶνες πού κύλησαν ἀπό τότε καί ἡ στάση πού κατά καιρούς υἱοθέτησαν οἱ ἄνθρωποι ἐπιβεβαιώνουν τήν ἀλήθεια τῆς ἀποστολικῆς διακήρυξης.

Ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ προκαλεῖ τήν ἀνθρώπινη λογική. Πῶς ἕνας Θεός μπορεῖ νά πεθάνει πάνω στόν σταυρό; Πῶς ἕνας Θεός πού πεθαίνει, χαρίζει ζωή στούς ἀνθρώπους; Πῶς ἕνας Θεός πού γίνεται κατάρα, καθίσταται πηγή εὐλογίας γιά τό ἀνθρώπινο γένος καί τήν κτίση ὁλόκληρη; Πῶς ἕνας Θεός πού κατακρίνεται καί καταδικάζεται σέ θάνατο σταυρικό, μπορεῖ νά «δικαιώνει» τούς ἀνθρώπους «ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ»;

ΕΤΣΙ ΠΟΛΛΟΙ ἄνθρωποι σκοντάφτουν πάνω στόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Καί τόν λόγο, τό κήρυγμα γιά τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου τό θεωροῦν μωρία, δηλαδή ἀνοησία. Ἡ θεοποιημένη λογική τους τούς τυφλώνει καί γι᾽ αὐτό ἀδυνατοῦν νά κατανοήσουν ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, πού ἀποκαλύπτεται στόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἀσύγκριτα πιό δυνατή ἀπό τήν περιορισμένη σκέψη μας· ὅτι ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ πού ἀποφασίζει νά σώσει τόν κόσμο διά τοῦ Σταυροῦ τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ Του εἶναι πάνω ἀπό τή δική μας σοφία.

Ὁ δρόμος πού ὁδηγεῖ στόν Θεό δέν εἶναι ὁ δρόμος τῆς ἀνθρώπινης σοφίας· ὁ στοχασμός, ἡ παρατήρηση, τό πείραμα. Ὁ δρόμος πού μᾶς φέρνει κοντά στόν Θεό εἶναι ὁ δρόμος τῆς ἀγάπης. Πάνω ἀπό τόν νοῦ καί τή λογική εἶναι ἡ καρδιά καί ἡ ἀγάπη. Καί γιά νά γνωρίσουμε τόν Θεό· γιά νά μᾶς κάνει ὁ Θεός αἰσθητή τήν παρουσία Του, πρέπει νά Τόν ἐμπιστευτοῦμε, πού σημαίνει νά Τόν πιστέψουμε καί νά Τόν ἀγαπήσουμε.

ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ τούς ἀνθρώπους, πού ἐξαιτίας τῆς θεοποιημένης λογικῆς τους σκοντάφτουν πάνω στόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, εἶναι καί «οἱ σῳζόμενοι»· αὐτοί πού βρίσκονται, πού πορεύονται τόν δρόμο τῆς σωτηρίας. Σ᾽ αὐτούς ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἀξίωσε ν᾽ ἀνήκουμε κι ἐμεῖς, ἀδελφοί μου. Καί κατά τόν λόγο τοῦ Ἀποστόλου, γιά μᾶς τούς πιστούς ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ μας εἶναι «δύναμις Θεοῦ».

• Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ μας εἶναι ἡ ἀνεξάντλητη πηγή δυνάμεως ἀπό τήν ὁποία ἐνισχυόμαστε γιά νά μποροῦμε νά πορευόμαστε τόν δρόμο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς.

• Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ μας εἶναι ἡ χαρά πού γλυκαίνει τήν καρδιά μας καί μᾶς παρηγορεῖ σέ κάθε λύπη καί δυσκολία τοῦ παρόντος βίου.

• Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ μας εἶναι ἡ ἀκλόνητη ἐλπίδα μας. Δίνει νόημα στήν ἐπί γῆς ζωή μας καί φωτίζει τήν μετά θάνατον πορεία μας.

• Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ μας εἶναι ἡ ζωή μας. Ὁ Θεός Πατέρας μας ἀποκαλύπτει τήν ἀγάπη Του σ᾽ ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους, ἀποστέλλοντας στόν κόσμο τόν Μονογενῆ Υἱό Του γιά νά σταυρωθεῖ «ἵνα ζήσωμεν δι᾽ αὐτοῦ» (Α’ Ἰω. 4,9). Ἔτσι ὁ σταυρός τοῦ Κυρίου γίνεται ἀνάσταση καί ζωή γιά τό ἀνθρώπινο γένος. Ἀνάσταση ἀπό τή φθορά καί τόν θάνατο. Ζωή ἀληθινή καί αἰώνια στήν ἀτελεύτητη Βασιλεία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.