Η
προσωπική ύπαρξη του ανθρώπου είναι αθάνατη με αιώνια
ψυχή, στενά συνδεδεμένη με το μεταπτωτικό σώμα του. Η ψυχοσωματική συμφυΐα προσωρινά διακόπτεται με
την βίαιη διάσπαση της ψυχής από το σώμα, τον βιολογικό θάνατο και αποκαθίσταται με την ανάσταση
των σωμάτων στη βασιλεία του Θεού. Η βιολογική αρχή της ανθρώπινης υπόστασης,
σηματοδοτεί τη
γέννησή του, ως ψυχοσωματική οντότητα με σύμφυτη τη δυνατότητα του «τέκνον Θεού γενέσθαι». Η γονιμοποίηση, μαζί με
τη βιολογική ζωή και οντότητα, προσδίδει
στον άνθρωπο την ύπαρξη,
το είναι, την ψυχή.
Δηλαδή η ψυχή δεν εγκαθίσταται στο σώμα,
αλλά είναι σύμφυτη, με αυτό.
Μαζί με το σώμα, δηλαδή
με την άκρα σύλληψη, γεννιέται
και
η ψυχή. Σύμφωνα με τα παραπάνω αλλά και την θεολογική τοποθέτηση
του Γρηγορίου Νύσσης στην πραγματεία του «Περί
κατασκευής
του
aνθρώπου», προκύπτει το συμπέρασμα ότι η ανθρώπινη υπόσταση έχει μεν
αρχή η οποία βρίσκεται στην στιγμή ( ή κατά το συμβάν
) της σύλληψης, αλλά δεν έχει τέλος. Η αρχή-
έναρξή του αποτελεί
γεγονός άκρας σπουδαιότητας, καθότι του προσδιορίζουν τον θείο προορισμό και την προοπτική της αιωνίου βασιλείας του. Μια
μοναδικότητα πού υπερβαίνει τα όρια της
βιολογικής ταυτότητας και
του εφήμερου βίου..
( Χατζηστυλιανού Ευστράτιος, The sanctity of research and scientific inquiry to ivf. p. 98
