Ἁγιολόγιον - Νοέµβριος 24

Ὁ Ἅγιος Κλήµης Ἱεροµάρτυρας, ἐπίσκοπος Ῥώµης

Ἦταν Ῥωµαῖος ἀριστοκράτης ἀπὸ βασιλικὸ γένος, γιὸς τοῦ Φαύστου καὶ τῆς Ματθιδίας. Ὁ Κλήµης σπούδασε ὅλες τὶς ἐπιστῆµες τῆς ἑλληνικῆς παιδείας, ἀντάµωσε τὸν Ἀπόστολο Πέτρο καὶ διδάχθηκε ἀπ΄ αὐτὸν τὴν ἀληθινὴ πίστη καὶ θεογνωσία, ὁπότε ἔγινε θερµὸς κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου καὶ συνέγραψε ἀρκετὰ συγγράµµατα. Ὁ Κλήµης ὑπῆρξε τρίτος ἐπίσκοπος Ῥώµης, ἀφοῦ διαδέχθηκε τὸν Ἀνέγκλητο, περίπου τὸ ἔτος 92 µ. Χ. Ποίµανε µὲ ὑπέρµετρο ζῆλο τὴν Ἐκκλησία τῆς Ῥώµης, στὰ βαρειὰ ἐκεῖνα χρόνια τῶν διωγµῶν. Συνελήφθη ἀπὸ τὸ Δοµετιανὸ καὶ ἐξορίστηκε σὲ πόλη- ἔρηµο κοντὰ στὴ Χερσώνα. Ἐκεῖ, ἔδεσαν στὸ λαιµό του µία σιδερένεια ἄγκυρα καὶ τὸν ἔριξαν στὴ θάλασσα, ὅπου παρέδωσε τὴν ἁγία ψυχή του (101 µ.Χ). Ἀξίζει, ὅµως, νὰ σηµειώσουµε ὅτι ὁ Κλήµης δὲν ὑπῆρξε µόνο σοφὸς κατὰ τὴν γραµµατικὴ µόρφωση, ἀλλὰ ἀνῆκε σ΄ αὐτοὺς ποὺ ὁ θεῖος Παῦλος ὀνοµάζει «σοφοὺς εἰς τὸ ἀγαθόν, ἀκεραίους δὲ εἰς τὸ κακόν», συνετούς, δηλαδή, ὅταν κάνουν τὸ καλό, καὶ συγχρόνως ἀµέτοχους ἀπὸ κάθε κακό.

Ὁ Ἅγιος Πέτρος Ἱεροµάρτυρας Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας

Συνδύαζε θερµότατο ζῆλο καὶ ἀνώτερη λαµπρὴ µόρφωση. Καὶ γρήγορα κατέλαβε σπουδαία θέση στὴν ἐκκλησία τῆς Αἰγύπτου, ἀφοῦ διαδέχτηκε τὸν ἀρχιεπίσκοπο Ἀλεξανδρείας Θεωνά. Τὸ ἔτος 306 µ.Χ. προήδρευσε σὲ Σύνοδο ποὺ καταδίκασε καὶ καθήρεσε τὸν ἐπίσκοπο Λυκοπόλεως Μελέτιο. Ἀλλ΄ αὐτὸς γιὰ νὰ ἐκδικηθεῖ τὸν Πέτρο τὸν κατάγγειλε στὸν αὐτοκράτορα Μαξιµιανὸ Γαλέριο, ὅταν αὐτὸς κήρυξε διωγµὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν. Τότε ὁ εὐσεβὴς ἀρχιεπίσκοπος, ἔδειξε τὴ µεγάλη καὶ λαµπρὴ διαγωγή του. Προκειµένου νὰ συλληφθεῖ ἀπὸ τὸν ἔπαρχο Ἀλεξανδρείας, κάλεσε τοὺς πιὸ ἄξιους πρεσβυτέρους τῆς ἀρχιεπισκοπῆς του, τὸν Ἀχιλλᾶ καὶ τὸν Ἀλέξανδρο. Τοὺς ἀνήγγειλε ὅτι ἔφτασε τὸ τέλος του καὶ ὅρισε διαδόχους του. Κατόπιν, γιὰ νὰ µὴ ἀντιληφθεῖ τὴν σύλληψή του ὁ χριστιανικὸς λαός, ποὺ ἦταν συγκεντρωµένος µπροστὰ στὴν πόρτα του, βγῆκε καὶ παραδόθηκε στοὺς στρατιῶτες ἀπὸ µία τρῦπα, ποὺ ἀνοίχτηκε στὸ πίσω µέρος τοῦ σπιτιοῦ του. Ἔπειτα τὸν πῆγαν κρυφὰ στὸν τόπο τῆς θανατικῆς ἐκτέλεσης, ὅπου τὸν ἀποκεφάλισαν τὸν Νοέµβριο τοῦ 311, ἀφοῦ ποίµανε τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἀλεξάνδρειας 12 χρόνια. Ἀπὸ κάποιο σύγγραµµά τοῦ «περὶ θεότητας» διασώθηκαν µερικὰ κοµµάτια. Σῴζονται ἐπίσης Κανόνες ἀπὸ τὴν συγγραφή του «περὶ Μετανοίας», ποὺ ἔγραψε ὅταν ὁδηγοῦσε στὴν ἐπιστροφὴ χριστιανούς, ποὺ κατὰ τοὺς διωγµοὺς δὲν µπόρεσαν νὰ µείνουν σταθεροὶ στὴν πίστη. Ἐπίσης ἡ εὐσεβὴς ὀξυδέρκεια τοῦ Πέτρου εἶχε διακρίνει τὶς αἱρετικὲς τάσεις τοῦ νεαροῦ τότε διακόνου Ἀρείου καὶ τὸν ἀφόρισε. Ἀλλ΄ ὕστερα τὸν δέχτηκε πάλι, ἀφοῦ δήλωσε µετάνοια καὶ ζήτησε δηµόσια συγνώµη.

Ὁ Ὅσιος Μάλχος

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Ὁ Ὅσιος Καρίων

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Ὁ Ἅγιος Ἑρµογένης ἐπίσκοπος Ἀκραγαντινῶν

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Οἱ Ἅγιοι Φιλούµενος καὶ Χριστοφόρος

Μαρτύρησαν διὰ ξίφους.

Ὁ Ἅγιος Εὐγένιος

Μαρτύρησε, ἀφοῦ τὸν ἔκτισαν ζωντανό, µέσα στὴν τρῦπα ἑνὸς τείχους.

Οἱ Ἅγιοι Προκόπιος καὶ Χριστοφόρος

Μαρτύρησαν διὰ ξίφους (τὸ 274 µ.Χ.).

Ὁ Ἅγιος Ἀλέξανδρος

Μαρτύρησε στὴν Κόρινθο (τὸ 360 µ.Χ.).

Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος

Αὐτὸς ἦταν ἀπὸ τὰ µέρη τῆς Ἀνατολῆς καὶ ἦλθε καὶ ἀσκήτευσε στὴ Χρυσὴ Πέτρα.

Ὁ Ἅγιος Χρυσόγονος

Καταγγέλθηκε σὰν θερµὸς κήρυκας τοῦ ὀνόµατος τοῦ Χριστοῦ, συνελήφθη µὲ διαταγὴ τοῦ Διοκλητιανοῦ καὶ φυλακίστηκε στὴ Ῥώµη. Ἀπὸ τὴ φυλακὴ στήριζε καὶ καθοδηγοῦσε πολλοὺς πιστούς. Ἀργότερα ὁ Διοκλητιανὸς τοῦ ἔταξε τιµὲς καὶ ἀξιώµατα, διότι ὁ Χρυσόγονος ἦταν ἀνώτερης παιδείας καὶ ἀπὸ εὐγενικὴ καταγωγή. Αὐτὸς ὅµως παρέµεινε στὴν ὁµολογία τῆς χριστιανικῆς πίστης. Ἐξοργισµένος ὁ Διοκλητιανὸς διέταξε καὶ τὸν ἔσφαξαν µὲ τσεκοῦρι. Τὸ δὲ λείψανό του τὸ ἔριξαν στὴ θάλασσα, ὅπου τὸ βρῆκε κάποιος ἱερέας Ζώιλος, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ τὸ παράλαβε κρυφὰ τὸ ἔθαψε µὲ εὐλάβεια µέσα στὸ σπίτι του.

Ὁ Ὅσιος Μᾶρκος ὁ Τριγλινός

Μᾶλλον ἦταν ἀπὸ τὴν Τρίγλια τῆς Βυθινίας καὶ ἀσκήτευε σὲ µία ἀπὸ τὶς ἐκεῖ τέσσερις µεγάλες Μονές.

Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ποὺ µαρτύρησε στὴν Ἀντιόχεια

Μαρτύρησε στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτη (361) καὶ ἔπαρχου Σαλουστίου. Ὁ Θεόδωρος λοιπόν, κατὰ τὴν µετακοµιδὴ τοῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Βαβύλα ἐπισκόπου Ἀντιοχείας, ἀπὸ τὸ προάστιο Δάφνη στὴν Ἀντιόχεια, ἔψαλλε τὸν ὕµνο τοῦ Δαβὶδ καὶ τόνιζε ἰδιαίτερα τὸ «αἰσχυνθήτωσαν πάντες οἱ προσκυνοῦντες τοῖς γλυπτοῖς». Συνελήφθη γι᾿ αὐτὸ καὶ µαστιγώθηκε µὲ µαστίγια ἀπὸ νεῦρα βοδιῶν, ἔσχισαν τὶς πλευρές του καὶ στὴ συνέχεια τὸν ἄφησαν νὰ φύγει. Ἀλλὰ καταγγέλθηκε καὶ πάλι, ὅτι ἐξακολουθοῦσε νὰ κοροϊδεύει τὰ εἴδωλα, συνελήφθη γιὰ δεύτερη φορα καὶ ἀποκεφαλίστηκε.

Ὁ Ἅγιος Μερκούριος «ὁ ἐν Σµολένσκῃ»

Ρῶσος, + 238 µ.Χ.