Ἁγιολόγιον - Νοέµβριος 27

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Πέρσης, ὁ Μεγαλοµάρτυρας

Ἔζησε τὸν 4ο µ.Χ. αἰῶνα, ὅταν βασιλιὰς ἦταν ὁ Ἀρκαδίας. Κατοικοῦσε στὴν περσικὴ πόλη Βηθλαβὰ καὶ ἀνῆκε σὲ γένος ἐπίσηµο. Ὁ Ἰάκωβος ἦταν πολὺ φίλος µε τὸ βασιλιὰ τῶν Περσῶν Ἰσδιγέργη. Ἡ φιλία αὐτὴ ὅµως, δυστυχῶς, τὸν πίεσε καὶ ἀρνήθηκε τὴ χριστιανικὴ πίστη ποὺ εἶχε. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ λύπησε πολὺ τὴ µητέρα του καὶ τὴ σύζυγό του, ποὺ τοῦ δήλωσαν ὅτι µετὰ ἀπ΄ αὐτὸ δὲν ἤθελαν οὔτε κὰν νὰ τὸν γνωρίζουν. Ἡ στάση αὐτὴ τῶν ἀγαπηµένων του προσώπων ἄνοιξε τὰ µάτια τοῦ Ἰακώβου, συναισθάνθηκε τὸ µεγάλο του ὀλίσθηµα καὶ ἔχυσε δάκρυα µετανοίας πικρά, ἀλλὰ σωτήρια. Λυπήθηκε πολύ, ἀλλὰ µία λύπη γιὰ τὴν ὁποία ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει: «Νῦν χαίρω, οὐχ ὅτι ἐλυπήθητε, ἀλλ΄ ὅτι ἐλυπήθητε εἰς µετάνοιαν ἐλυπήθητε γὰρ κατὰ Θεόν». Τώρα, δηλαδὴ χαίροµαι, ὄχι γιατί λυπηθήκατε, ἀλλὰ διότι ἡ λύπη ποὺ δοκιµάσατε σᾶς ὁδήγησε στὴ µετάνοια. Διότι λυπηθήκατε ὅπως θέλει ὁ Θεός. Κατόπιν ὁ Ἰάκωβος µὲ θάῤῥος πῆγε στὸ βασιλιά, καταδίκασε τὴν πρώτη του ἐνέργεια καὶ τοῦ δήλωσε ὅτι ὁµολογεῖ καὶ πάλι τὸ Χριστό. Ἔκπληκτος ὁ βασιλιάς, ἀφοῦ δὲν µπόρεσε πάλι νὰ τὸν µεταστρέψει, ἔκοψε σὲ τεµάχια τὰ πόδια καὶ τὰ χέρια του, καὶ στὸ τέλος τὸν ἀποκεφάλισε (τὸ 421 µ.Χ. στὴ Βηθλαβά).

Ὁ Ὅσιος Πινούφριος

Μέγας ἀσκητὴς στὴν Αἰγυπτιακὴ ἔρηµο, ἱερέας καὶ ἡγούµενος κοινοβίου κοντὰ στὴν πόλη Πανεφῶ. Ἐπειδὴ δὲν ἤθελε τιµές, ἐγκατέλειψε τὴν Μονή του καὶ µὲ λαϊκὴ ἐνδυµασία κατέφυγε στὴ Μονὴ Ταβεννησιωτῶν καὶ ὑπηρετοῦσε ὅπως ὁ τελευταῖος ὑπηρέτης. Μετὰ τρία χρόνια ὅµως, τὸν γνώρισε κάποιος µαθητής του καὶ ἐπανῆλθε στὴ Μονή του. Ἀλλὰ καὶ πάλι γιὰ τοὺς ἴδιους λόγους τὴν ἐγκατέλειψε καὶ πῆγε στὴν Παλαιστίνη καὶ ἔπειτα ξαναγύρισε στὴ Μονή του, ὅπου µὲ πλήρη ταπεινοφροσύνη ἀφοῦ ἔζησε ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Λόγοι τοῦ ὁσίου αὐτοῦ, σῴζονται στὸν Εὐεργετινό.

Ὁ Ὅσιος Ναθαναήλ

Ἀσκητὴς µὲ τὸν ὁποῖο ἀσχολεῖται ὁ Παλλάδιος στὸ Λαυσαϊκό, ἀφηγούµενος τὰ παράδοξα τῆς ζωῆς του. Ἔζησε 37 χρόνια µέσα στὸ κελί του, χωρὶς νὰ βγεῖ καθόλου, παρὰ τὶς παγίδες τοῦ δαίµονα νὰ τὸν ἀποσπάσει ἀπὸ τὴν καλύβα του. Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Ὁ Ὅσιος Μωϋσῆς

Ἄγνωστος στὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ἁγίου Νικόδηµου καὶ τὰ ἔντυπα Μηναῖα. Ἡ µνήµη του µὲ σύντοµο ὑπόµνηµα ἀναφέρεται στὸν Παρισινὸ Κώδικα 1621, ὅπου λέγεται ὅτι ἦταν ἀπὸ τὴν πόλη Φαρά. Σὲ µικρὴ ἡλικία ἔγινε µοναχὸς καὶ ἔζησε 85 χρόνια ἀσκούµενος πάνω σ΄ ἕνα ὄρος, µέσα σὲ µία σπηλιά, µὲ αὐστηρὴ νηστεία καὶ προσευχή. Βάδισε µὲ θεοπρέπεια τὸν ἀσκητικὸ δρόµο καὶ ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ θαυµατουργὸς ἐπίσκοπος Ῥοστοβίας (Ρῶσος, + 1392 µ.Χ.)