Ἁγιολόγιον - Νοέµβριος 28

Ὁ Ὅσιος Στέφανος ὁ Ὁµολογητής, ὁ Νέος

Γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς του Ἰωάννης καὶ Ἄννα τὸν ἀνέθρεψαν κατὰ τὸν καλύτερο χριστιανικὸ τρόπο. Ὅταν µεγάλωσε, µορφώθηκε ἀρκετὰ καὶ ἀργότερα ἀναδείχθηκε ἡγούµενος στὸ περίφηµο ὄρος τοῦ Ἁγίου Αὐξεντίου. Ὅταν ξέσπασε ὁ πόλεµος ἐναντίον τῶν ἁγίων εἰκόνων, ὄχι µόνο δὲ συµµορφώθηκε µὲ τὶς αὐτοκρατορικὲς διαταγές, ἀλλὰ καὶ χαρακτήρισε αἱρετικούς τους εἰκονοµάχους βασιλεῖς. Καταγγέλθηκε στὸν αὐτοκράτορα Κωνσταντῖνο τὸν Κοπρώνυµο, ὁ ὁποῖος ἤλπιζε µὲ τὴν προσωπική του ἐπιβολή, ὅταν τὸν ἔφερνε µπροστά του, νὰ δαµάσει τὸ φρόνηµα τοῦ Στεφάνου. Συνέβη ὅµως τὸ ἀντίθετο. Ὁ Στέφανος, ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους µὲ «πολλὴν παῤῥησία ἐν πίστει τὴν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», δηλαδὴ µὲ πολλὴ παῤῥησία καὶ θάῤῥος στὸ νὰ διακηρύττει τὴν πίστη ποὺ ὁµολογοῦν ὅσοι εἶναι σὲ κοινωνία µὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό, ἤλεγξε αὐστηρὰ κατὰ πρόσωπο τὸν Κοπρώνυµο. Αὐτὸς τότε τὸν ἔκλεισε στὴ φυλακὴ καὶ µετὰ ἀπὸ µέρες διέταξε νὰ τὸν θανατώσουν. Ἀφοῦ, λοιπόν, τὸν ἔβγαλαν ἀπὸ τὴν φυλακή, ἄρχισαν νὰ τὸν λιθοβολοῦν καὶ νὰ τὸν κτυποῦν µὲ βαρειὰ ῥόπαλα. Ἕνα ἰσχυρὸ κτύπηµα στὸ κεφάλι ἔδωσε τέλος στὴ ζωὴ τοῦ Στεφάνου (τὸ 767 µ. Χ.). Κατόπιν τὸ σῶµα του τὸ ἔριξαν στὴ θάλασσα, ἀλλὰ εὐλαβεῖς χριστιανοὶ ποὺ τὸ βρῆκαν ὅταν τὰ κύµατα τὸ ἔφεραν στὴν παραλία, τὸ ἔθαψαν µὲ τὴν ἁρµόζουσα τιµή.

Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας

Ἦταν ἀσκητὴς καὶ διέµενε σὲ κάποιο κελὶ κοντὰ στὶς Βλαχερνές. Ἐπίσης ἦταν συναγωνιστὴς τοῦ ὁσίου Στεφάνου τοῦ ὁµολογητῆ, ποὺ βιογραφικό του σηµείωµα ἀναφέραµε πιὸ πάνω. Ὁ Ἀνδρέας µαρτύρησε ὑπὲρ τῶν ἁγίων εἰκόνων, συρόµενος στὴ γῆ ἀπὸ τοὺς εἰκονοµάχους µέχρι θανάτου.

Ὁ Ἅγιος Πέτρος

Ἦταν καὶ αὐτὸς ἀσκητὴς στὸν Ὄλυµπο. Φυλακίστηκε ἀπὸ τὸν Κοπρώνυµο µαζὶ µὲ τὸν Στέφανο τὸν νέο, διότι προσκυνοῦσε τὶς ἅγιες εἰκόνες. Κατόπιν τὸν χτύπησαν µέχρι θανάτου καὶ ἔτσι ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ µαρτυρίου.

Ἡ Ἁγία Ἄννα ἡ Ὁσιοµάρτυς

Συµµαρτύρησε µαζὶ µὲ τὸν Ἅγιο Στέφανο τὸν νέο, γιὰ τὶς ἅγιες εἰκόνες, ἀφοῦ τὴν χτύπησαν µέχρι θανάτου.

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ποὺ συµµαρτύρησαν µὲ τὸν Ἅγιο Στέφανο τὸν νέο γιὰ τὶς ἅγιες εἰκόνες Βασίλειος, Στέφανος, Ἰωάννης ὁ ἀπὸ Λεγαταρίων ἢ Λεγατοκρίων, δυὸ Γρηγόριοι καὶ ἄλλοι

Ἡ λύσσα τοῦ Κοπρωνύµου καὶ τῶν γύρω του δὲν περιορίστηκε µόνο σὲ ἕνα θῦµα. Μετὰ τὸν Στέφανο ὑπέστησαν βασανισµοὺς καὶ θανάτους καὶ ἄλλοι ὁµολογητὲς τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἔτσι ἕνας ἀπὸ αὐτούς, ὁ Βασίλειος, τυφλώθηκε ἀπὸ τοὺς δήµιους, ἐξακολουθῶντας νὰ διακηρύττει τὴν Ὀρθόδοξη πίστη του, καὶ στὴ συνέχεια τὸν σκότωσαν µὲ κλωτσιές. Ἄλλος ἔπειτα, ὁ Ἰωάννης ὁ ἀπὸ Λεγαταρίων ἐξορίστηκε στὴ Δαφνούσια, ὅπου καὶ πέθανε ἀπὸ συνεχεῖς δαρµούς. Ἄλλοι δὲ πάλι µὲ ἄλλο βάρβαρο τρόπο θανατώθηκαν ἢ ἐξορίστηκαν καὶ περνοῦσαν συνεχῆ µαρτυρικὴ ζωή.

Ὁ Ἅγιος Εἰρήναρχος καὶ οἱ Ἑπτὰ Ἅγιες Γυναῖκες ποὺ µαρτύρησαν µαζὶ µὲ τὸν ἅγιο Εἰρήναρχο

Ἀντιπαθοῦσε τοὺς χριστιανοὺς καὶ βοηθοῦσε τοὺς βασανιστὲς κατὰ τὸν διωγµὸ ποὺ ἔκαναν κατὰ τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Εἰρήναρχος γεννήθηκε εἰδωλολάτρης στὴν πόλη Σεβάστεια, ὅταν βασιλιὰς ἦταν ὁ Διοκλητιανός. Ἀλλ᾿ ἡ προσέγγιση, ἔστω καὶ µ᾿ αὐτὴ τὴν µορφή, στοὺς µάρτυρες τοῦ Χριστοῦ, φώτιζε σιγὰ-σιγὰ τὴν ψυχὴ τοῦ Εἴρηναρχου. Ἔβλεπε ἐκεῖ ἥρωες πράους σὰν τ᾿ ἀρνιά, ἀλλὰ πιὸ ἀνδρείους καὶ ἀπὸ τὰ λιοντάρια. Ἔµενε ἔκπληκτος ἀπὸ τὴν ἀνέκφραστη καλοσύνη τῶν θυµάτων ἀκόµα καὶ σ᾿ αὐτοὺς τοὺς δηµίους τους. Θαύµαζε ἐπίσης, ὅτι καὶ τρυφερὲς παρθένες συµµετεῖχαν στὸν µοναδικὸ ἐκεῖνο ἡρωισµὸ καὶ τὴν ὑπέροχη αὐταπάρνηση. Ἡ βαθµιαία αὐτὴ µεταβολὴ στὴν ψυχὴ τοῦ Εἰρήναρχου κατάληξε στὴν ὁµολογία τοῦ Χριστοῦ ἀπ᾿ αὐτόν, τὴν ὥρα ποὺ ἑπτὰ χριστιανὲς γυναῖκες ὑπέµεναν καρτερικότατα γιὰ τὴν πίστη τους, ὅλες τὶς τιµωρίες καὶ τὰ µαρτύρια. Ἡ ὁµολογία ἐκείνη τοῦ Εἰρήναρχου στοίχισε τὸ θάνατό του µὲ ἀποκεφαλισµό. Καὶ τὸν ὑπέστη ὁ Εἰρήναρχος γεµάτος ἀγαλλίαση, διότι ἔλαχε καὶ σ᾿ αὐτὸν τὸ ἔνδοξο καὶ µακάριο αὐτὸ τέλος (303 µ.Χ.).

Οἱ Ἅγιοι Τιµόθεος καὶ Θεόδωρος οἱ ἐπίσκοποι, Πέτρος, Ἰωάννης, Σέργιος, Θεόδωρος καὶ Νικηφόρος, οἱ ἱερεῖς, Βασίλειος καὶ Θωµᾶς οἱ διάκονοι, Ἰερόθεος, Δανιὴλ, Χαρίτων, Σωκράτης, Κοµάσιος, Εὐσέβιος οἱ µοναχοὶ καὶ Ἐτιµάσιος

Ἔζησαν στὰ χρόνια τοῦ Βασιλιᾶ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτη καὶ κέρδισαν τὰ µαρτυρικὰ στεφάνια στὴν Τιθεριούπολη τῆς Μακεδονίας. Συνελήφθησαν καὶ διατάχθηκαν νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα. Ἀλλὰ ὅλοι µαζὶ µὲ µία φωνή, διακήρυξαν ὅτι θὰ πεθάνουν πιστοὶ στὸν βασιλιὰ καὶ Σωτῆρα τους Ἰησοῦ Χριστό. Καὶ ἔτσι ὅλους τοὺς ἀποκεφάλισαν (363 µ.Χ.).

Ὁ Ἅγιος Ῥωµανὸς ἐπίσκοπος Μακεδονίας

Ἡ µνήµη του δὲν ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ἁγίου Νικόδηµου, ἀλλὰ οὔτε καὶ ἀπ᾿ αὐτὸν τοῦ Delehaye. Βρίσκεται στὸν Παρισινὸ Κώδικα 1578 σὰν ἐπίσκοπος Μακεδονίας.