Ἁγιολόγιον - Δεκέµβριος 10

Οἱ Ἅγιοι Μηνᾶς ὁ Καλλικέλαδος, Ἑρµογένης καὶ Εὔγραφος

Ὁ Μηνᾶς ἦταν Ἀθηναῖος καὶ ἀπὸ τὴν οἰκογένειά του εἰδωλολάτρης. Ὅταν ὅµως ἐκπαιδεύτηκε καὶ µορφώθηκε ἀρκετά, διαπίστωσε ὅτι ἡ πολυθεΐα ἦταν µᾶλλον ψέµα καὶ πλάνη. Στὴ µελέτη τῶν φιλοσόφων ἐπίσης, δὲν µπόρεσε νὰ βρεῖ κάτι τὸ ἀληθινό. Τότε προχώρησε στὴ µελέτη χριστιανικῶν συγγραµµάτων καὶ ἔπειτα τοῦ Εὐαγγελίου, ὅπου καὶ βρῆκε αὐτὸ ποὺ τὸν γέµιζε ψυχικά, δηλαδὴ τὸ φῶς καὶ τὴν ἀλήθεια. Ἔτσι, ὁ Μῆνας ἔγινε χριστιανός. Ἀργότερα, ὁ βασιλιὰς Μαξιµίνος (311-313), µὴ γνωρίζοντας ὅτι εἶναι χριστιανός, τὸν ἔκανε ἔπαρχο Ἀλεξανδρείας. Ἀλλὰ ὅταν ὁ βασιλιὰς αὐτὸς διέταξε διωγµοὺς στὴν πόλη αὐτή, ὁ Μηνᾶς ὄχι µόνο δὲν ἐξετέλεσε τὴν διαταγή, ἀλλὰ καὶ συνετέλεσε νὰ πληθυνθοῦν οἱ χριστιανικὲς τάξεις. Τότε ὁ Μαξιµίνος ἔστειλε νέο ἔπαρχο, τὸν Ἀθηναῖο λόγιο Ἑρµογένη. Αὐτός, τηρῶντας τὸ γράµµα τοῦ νόµου, βασάνισε σκληρὰ τὸ Μηνᾶ καὶ τὸν ἔκλεισε στὴ φυλακή, γιὰ νὰ πεθάνει ἐκεῖ µέσα ἀπὸ τὶς πληγές του. Μετὰ ἀπὸ καιρό, ὅταν ὁ Ἑρµογένης ἔστειλε νὰ διαπιστώσουν ἂν καὶ πότε πέθανε ὁ Μηνᾶς, διαπίστωσαν ὅτι ὄχι µόνο δὲν εἶχε πεθάνει, ἀλλὰ καὶ οἱ πληγές του θεραπεύθηκαν. Τότε δηµόσια τὸν ῥώτησε πὼς ἔγινε αὐτό. Ὁ Μηνᾶς ἀπάντησε ὅτι θεραπεύθηκε τὴν ὥρα ποὺ πεσµένος στὸ ἔδαφος ἔψαλλε: «Ἐὰν πορευθῶ ἐν µέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ φοβηθήσοµαι κακά, ὅτι σὺ µετ᾿ ἐµοῦ εἶ Κύριε». Ἐὰν δηλαδὴ ἀντικρίσω τὸ θάνατο, δὲ θὰ φοβηθῶ µήπως πάθω κακό, διότι σὺ εἶσαι µαζί µου, Κύριε. Ἡ ἀπάντηση εἶχε σὰν ἀποτέλεσµα νὰ γίνει χριστιανὸς ὁ Ἐρµογένης καὶ κάποιος διακεκριµένος πολίτης, ὁ Εὔγραφος. Ἀργότερα, ὅλους µαζὶ τοὺς ἀποκεφάλισαν.

Ὁ Ἅγιος Γέµελος ὁ Πολύαθλος

Ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ βασιλιᾶ Ἰουλιανοῦ τοῦ παραβάτη (361-363) καὶ πατρίδα του ἦταν ἡ Ἄγκυρα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ὅταν κάποτε ὁ Ἰουλιανὸς πέρασε ἀπὸ τὴν πατρίδα του, πληροφορήθηκε, ὅτι ὁ Χριστιανὸς αὐτὸς δὲν ἔπαψε νὰ ἀγωνίζεται καὶ νὰ προσελκύει εἰδωλολάτρες στὴ χριστιανικὴ πίστη. Ὅταν διέταξε καὶ τὸν ὁδήγησαν µπροστά του, ὁ Γέµελος δὲν δίστασε καὶ ἐκεῖ νὰ ὁµολογήσει τὰ τῆς χριστιανικῆς πίστης. Ὁ Ἰουλιανὸς ἐξοργισµένος, διέταξε καὶ τοῦ ἔµπηξαν µυτερὰ ξύλα κατὰ µῆκος τῶν δακτύλων του. Κατόπιν ἔβαλαν πάνω στὸ σῶµα του πυρακτωµένο σίδερο καὶ στὴ συνέχεια τὸν

χτύπησαν ἀλύπητα µὲ σιδερένια καὶ ἀγκυλωτὰ ῥαβδιά. Ἐπειδὴ ὅµως ὁ Γέµελος δὲν πτοήθηκε, τὸν σταύρωσαν καὶ ἔτσι παρέδωσε στὸν στεφανοδότη Κύριο τὴν ἁγία του ψυχή.

Ὁ Ὅσιος Θωµᾶς ὁ Δεφουρκινός

Μὲ τὴν προσευχή, τὴν ἐξοµολόγηση, τὴν µελέτη, τὴν ἀγρυπνία, τὴν µεγάλη ἐγκράτεια καὶ τὴν θεία κοινωνία, ἐνισχυόταν ἀπὸ τὸν Θεὸ ὁ Ὅσιος Θωµᾶς ὅταν ἦταν νέος, ἀπὸ τοὺς µολυσµοὺς τῆς σάρκας καὶ τοῦ πνεύµατος. Ἔζησε τὸν 9ο µ. Χ. αἰῶνα, καὶ ἡ πατρίδα του βρισκόταν στοὺς πρόποδες τοῦ ὄρους Κυµιναίου. Ἀνατράφηκε χριστιανικὰ ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία, διατηρῶντας τὴν πίστη καὶ τὴν ἁγνότητά του ἀπὸ τὴν νεανική του ἀνάπτυξη. Κινούµενος ἀπὸ ἱερὸ πόθο ὁ Θωµᾶς, ἐπισκέφθηκε πολλὰ µοναστήρια καὶ ἀποκόµισε πολλὲς ἀρετὲς ἀπὸ τὰ ἐκεῖ µεγάλα ὑποδείγµατα τῆς εὐσέβειας. Ἀργότερα ἔγινε καὶ ἴδιος µοναχὸς καὶ δίδασκε µὲ ζῆλο τὸ Εὐαγγέλιο µαζὶ µὲ ἄλλους µοναχοὺς σὲ πόλεις καὶ χωριά, κατὰ τὶς τεσσαρακοστές. Ὁ ἐκεῖ ἐπίσκοπος, ἐκτιµοῦσε τόσο πολὺ τὶς µεγάλες ἀρετὲς τοῦ Θωµᾶ, ὥστε ὅταν κάποιος µεγιστάνας τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἔκτισε Μονὴ κοντὰ στὸ Σαγκάριο ποταµό, τὸν διόρισε ἡγούµενό της. Ἡ προτίµηση αὐτὴ δικαιώθηκε περίτρανα, διότι ὁ Θωµᾶς κυβέρνησε τὸ µοναστήρι µὲ πολλὴ τάξη καὶ ὑπῆρξε πρότυπο µοναχικῆς ζωῆς στοὺς συµµοναστές του. Ἰδιαίτερα πολλαπλασίασε τοὺς οἰκονοµικοὺς πόρους τῆς Μονῆς, γιὰ νὰ βοηθάει αὐτοὺς ποὺ προσέφευγαν σ᾿ αὐτή. Ὁ Ὅσιος Θωµᾶς ἀξιώθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τοῦ προορατικοῦ χαρίσµατος. Κάποτε µάλιστα, ἔγραψε ἀπάντηση στὸν βασιλιὰ Λέοντα τὸ σοφό, χωρὶς ν᾿ ἀνοίξει τὴν ἐπιστολὴ ποὺ τοῦ ἔστειλε! Ἀργότερα ὁ Θωµᾶς, ἀποσύρθηκε σὲ κάποιο εἰρηνικὸ ἡσυχαστήριο καὶ ἐκεῖ τὸν βρῆκε ὁ θάνατος σὲ βαθιὰ γεράµατα, ἀλλὰ καὶ σὲ συνεχὴ πνευµατικὴ ἄνθιση καὶ ἀκµή.

Ὁ Ἅγιος Θεότεκνος

Μαρτύρησε διὰ ξίφους.

Ὁ Ἅγιος Μαριανός

Μαρτύρησε διὰ λιθοβολισµοῦ.

Ὁ Ἅγιος Εὐγένιος

Μαρτύρησε, ἀφοῦ τὸν χτύπησαν µὲ ξύλα µέχρι θανάτου. σ᾿ ἄλλο Συναξαριστὴ ἡ µνήµη του ἀναφέρεται µετὰ τοῦ Ἁγίου Μαρίνου.

Σύναξις Άρχιστρατήγου Μιχαὴλ «ἐν τοῖς Ἄδδα» (ἢ Ἀδδᾶ)

Γιὰ τὸ γεγονὸς αὐτὸ δὲν ἔχουµε καµιὰ ἄλλη πληροφορία.