Ἁγιολόγιον - Δεκέµβριος 28

Οἱ Ἅγιοι δισµύριοι (20.000) Μάρτυρες ποὺ κάηκαν στὴ Νικοµήδεια

Τὸν 4ο αἰῶνα µ.Χ., ἐπὶ Διοκλητιανοῦ καὶ Μαξιµιανοῦ, οἱ χριστιανοὶ τῆς Νικοµήδειας ἦταν ἀρκετὰ πολυπληθεῖς. Ὁ ἐπίσκοπος Ἄνθιµος, ἄνδρας ἄξιος καὶ µὲ αὐταπάρνηση, κοπίαζε νύχτα-µέρα γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν. Ἡ πρόοδος αὐτὴ τῶν χριστιανῶν κέντρισε τὸ φθόνο τῶν εἰδωλολατρῶν ἀρχόντων καὶ θέλησαν νὰ ἐξοντώσουν τὴ χριστιανικὴ Ἐκκλησία, προπάντων στὰ µεγαλύτερα καὶ πολυπληθέστερα κέντρα της. Σχεδίασαν λοιπόν, ἀνήµερα Χριστούγεννα νὰ κάνουν γενικὴ σφαγὴ τῶν χριστιανῶν τῆς Νικοµήδειας. Οἱ χριστιανοὶ εἶχαν µαζευτεῖ καὶ πανηγύριζαν τὸ κοσµοσωτήριο γεγονὸς τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἐπίσκοπος, µόλις πληροφορήθηκε ὅτι τοὺς εἶχαν περικυκλώσει στρατὸς καὶ ὄχλος εἰδωλολατρῶν µὲ ὄπλα καὶ ῥόπαλα, διέταξε νὰ γίνει γρήγορα ἡ κοινωνία τῶν ἀχράντων Μυστηρίων. Ἔπειτα, βάπτισε τοὺς κατηχουµένους, γιὰ νὰ ἔχουν ἀσφαλῆ ἐφόδια στὴν αἰώνια σωτηρία. Τότε οἱ εἰδωλολάτρες ἔβαλαν φωτιὰ στὸ ναό, µὲ ἀποτέλεσµα νὰ καοῦν χιλιάδες πιστοί. Τὸ τραγικὸ αὐτὸ γεγονός, ἀντὶ νὰ µειώσει τὸν ἀριθµὸ τῶν µελῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἀντίθετα τὸν πολλαπλασίασε καὶ χαλύβδωσε ἀκόµα περισσότερο τὸ ἠθικὸ τῶν πιστῶν. Ἔτσι καὶ στὴν περίπτωση αὐτὴ ἀποδείχθηκε περίτρανα αὐτὸ ποὺ εἶπε ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας Ἰησοῦς Χριστός: «καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς». Ὁ θάνατος δηλαδὴ καὶ οἱ ὀργανωµένες δυνάµεις τοῦ κακοῦ, δὲ θὰ ὑπερισχύσουν, οὔτε θὰ κατανικήσουν τὴν Ἐκκλησία, ποὺ εἶναι αἰώνια καὶ ἀθάνατη. (Συναξαριακὴ πηγή, µαζὶ µὲ τὴν µνήµη τῶν πιὸ πάνω Μαρτύρων, ἀναφέρει καὶ τὴν µνήµη τῶν Ἁγίων Δηµοσθένους, Δηµοκλέους καὶ Δηµοκρίτου. Ἡ ὕπαρξη ὅµως τῶν Ἁγίων αὐτῶν εἶναι ἀµφίβολη, διότι τὰ ὀνόµατά τους καθὼς καὶ βιογραφικὰ στοιχεῖα γι᾿ αὐτοὺς δὲν ἀναφέρονται ἀπὸ καµία Ἁγιολογικὴ πηγή. Ἴσως εἶναι οἱ ἴδιοι καὶ συγχέονται µὲ τοὺς ὁµώνυµούς τους Μάρτυρες τῆς 10ης Ἀπριλίου).

Μνήµη τῶν Ἁγίων συγκλητικῶν, Ἴνδη, Γοργονίου, Πέτρου, Ζήνωνος, Δωροθέου τοῦ Πραιποσίτου Μαρδονίου, Γλυκερίου τοῦ Πρεσβύτερου, Θεοφίλου τοῦ Διακόνου καὶ Μυγδονίου

Αὐτοὶ ἀπέµειναν ἔξω ἀπὸ τὸν Ναὸ ποὺ κάηκε µὲ προσταγὴ τοῦ Μαξιµιανοῦ στὴ Νικοµήδεια, ὅπου κάηκαν ζωντανοὶ οἱ 20.000 χριστιανοί. Αὐτοὶ λοιπόν, ποὺ ἦταν συγκλητικοί, συνελήφθησαν καὶ οἱ µὲν τρεῖς πρῶτοι µαρτύρησαν διὰ πνιγµοῦ µέσα στὴ θάλασσα, οἱ ἑπόµενοι δυὸ µαρτύρησαν διὰ ἀποκεφαλισµοῦ, οἱ ἄλλοι δυὸ µαρτύρησαν διὰ πυρός, ὁ Θεόφιλος διὰ λιθοβολισµοῦ καὶ ὁ Μυγδόνιος θανατώθηκε µέσα σὲ βόθρο.

Ἡ Ἁγία Δόµνα

Ἡ Ἁγία Δόµνα ἦταν ἱέρεια τῶν εἰδώλων ἐπὶ Μαξιµιανοῦ στὴ Νικοµήδεια καὶ συγκεκριµένα στὸν ναὸ τοῦ Δωδεκάθεου. Οἱ ἐπιστολὲς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἄνοιξαν τὰ πνευµατικά της µάτια καὶ βαπτίστηκε χριστιανή, µαζὶ µὲ τὸν ὑπηρέτη της Ἴνδη, ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Νικοµήδειας Κύριλλο. Ἀπὸ τότε ἔκανε συνειδητὴ χριστιανικὴ ζωή, µοιράζοντας στοὺς φτωχοὺς ὅ,τι εἶχε ἀπὸ τὴν περιουσία της, ἀλλὰ καὶ ὅ,τι ἔπαιρνε ἀπὸ τὸ παλάτι. Κάποτε ὅµως, τὸ ἔµαθε αὐτὸ ὁ ἀρχιυπηρέτης τοῦ παλατιοῦ καὶ ὅταν ἦταν νὰ τιµωρήσει τὴν Δόµνα, αὐτὴ ἔκανε τὴν τρελὴ καὶ στάλθηκε στὸν ἐπίσκοπο γιὰ θεραπεία. Ἔπειτα γιὰ νὰ µὴ συλληφθεῖ, ντύθηκε ἀνδρικὰ καὶ ἔθαβε τὰ λείψανα τῶν µαρτύρων. Ὅταν ὅµως ἐπέστρεψε ὁ Μαξιµιανὸς στὴ Νικοµήδεια, ζήτησε τὴν Δόµνα καὶ ὅταν ἔµαθε ὅτι ἔγινε χριστιανή, διέταξε νὰ τὴν συλλάβουν. Ἐπειδὴ ὅµως δὲν τὴν βρῆκε, διέταξε τὸν γενικὸ φόνο τῶν χριστιανῶν, µεταξὺ τῶν ὁποίων ἀναγνωρίστηκε καὶ ἡ Δόµνα καὶ ἔτσι τὴν ἀποκεφάλισαν. (Συναξαριακὴ πηγή, µαζὶ µὲ τὴν µνήµη τῆς Ἁγίας Δόµνας, ἀναφέρει καὶ τὴν µνήµη τῶν Ἁγίων Θεοφίλης τῆς Παρθένου καὶ Ἀγάπης τῆς Προεστώσας).

Ὁ Ἅγιος Σεκοῦνδος

Φωτιστῆ τῶν Ἰσπανῶν θὰ µποροῦσαµε νὰ χαρακτηρίσουµε τὸν ἅγιο Σεκοῦνδο. Ἔζησε τὸν πρῶτο αἰῶνα µετὰ Χριστόν. Καὶ κατὰ τὴν παράδοση, στάλθηκε ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους στὴν Ἱσπανία γιὰ νὰ κηρύξει ἐκεῖ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μετὰ ἀπὸ ἕνα εὐχάριστο ταξίδι, ἀποβιβάστηκε στὴν πόλη, ποὺ σήµερα λέγεται Κάδιξ. Ἐκεῖ, ἀπὸ τὸ ἕνα µέρος µὲ τὸ κήρυγµα καὶ τὴν ἀρετή του, ἀπὸ τὸ ἄλλο µὲ τὰ θαύµατα, ποὺ ἡ θεία χάρη ἐνεργοῦσε µέσῳ αὐτοῦ, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς κατοίκους πίστεψαν στὸ Χριστό. Στὴ συνέχεια ὁ Σεκοῦνδος πῆγε καὶ σὲ ἄλλες πόλεις τῆς Ἱσπανίας, µιµούµενος καὶ σ᾿ αὐτὸ τὸ παράδειγµα τῶν ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι ὡς γνωστόν, πήγαιναν ἀπὸ πόλη σὲ πόλη καὶ κήρυτταν παντοῦ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἵδρυσαν νέες Ἐκκλησίες. Τοὺς τελευταίους κόπους καὶ ἀγῶνες τοῦ Σεκούνδου, στεφάνωσε µαρτυρικὸς θάνατος.

Ὁ Ὅσιος Βαβύλας

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Ὁ Ἅγιος Πλουτόδωρος

Ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστές. Ἡ µνήµη του ἀναγράφεται στὸν Πατµιακὸ Κώδικα 256 ὡς ἑξῆς: «τῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ ἄθλησις τοῦ ἁγίου µάρτυρος Πλουτοδώρου».

Ὁ Ὅσιος Σίµων Μυροβλήτης κτήτορας τῆς Ἱ. Μονῆς Σιµωνόπετρας

Δὲν ὑπάρχουν σαφῆ καὶ συγκεκριµένα στοιχεῖα γιὰ τὴ ζωή του. Μόνο ὅτι ἔζησε ἀσκητικὰ καὶ ὑπῆρξε κτήτορας τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σιµωνόπετρας Ἁγίου Ὄρους. Ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Κάποιες λεπτοµέρειες (µερικὲς ἴσως καὶ φανταστικές), βλέπε στὸν «Μέγα Συναξαριστή» τοῦ Ματθαίου Λαγγῆ τόµος 12ος, σελ. 724, ἔκδοση 1993. Ἡ Ἀκολουθία τοῦ συγκεκριµένου Ὁσίου, κυκλοφόρησε τὸ 1924 ἀπὸ τὸν ἡγούµενο τῆς Σίµωνος Πέτρας Ἱερώνυµο.

Ὁ Ὅσιος Στέφανος ὁ θαυµατουργός

Πρόκειται γιὰ τὸ ἴδιο πρόσωπο µ᾿ αὐτὸ τῆς 31ης Μαρτίου. Ἐλάχιστα µηνολόγια τοποθετοῦν ἐδῶ τὴν µνήµη του. Στὸν Παρισινὸ Κώδικα 1623 φ. 1436 βρίσκονται ἀποµεινάρια τῆς Ἀκολουθίας του. Ἀπ᾿ αὐτὴ γίνεται φανερό, ὅτι ἦταν ἀσκητής, ἄγνωστο ποὺ καὶ πότε, ὅτι εὐαρέστησε τὸν Θεὸ καὶ πέθανε ὁσιακά. Ὁ δὲ Σ. Εὐστρατιάδης εἰκάζει ὅτι καθόλου ἀπίθανο νὰ πρόκειται γιὰ τὸν Ἅγιο Στέφανο τὸν Σαββαΐτη τὸν θαυµατουργό, ποὺ ἡ µνήµη του ἑορτάζεται τὴν 28ηὈκτωβρίου.