Ἁγιολόγιον - Δεκέµβριος 14

Οἱ Ἅγιοι Θύρσος, Λεύκιος καὶ Καλλίνικος (κατ᾿ ἄλλους Κορωνᾶτος)

Ἔζησαν στὰ µέσα τοῦ 3ου αἰῶνα µ.Χ. Κατάγονταν ἀπὸ τὴν Βιθυνία καὶ κατοικοῦσαν στὴν Καισαρεία. Ἀνῆκαν ὅλοι σὲ διακεκριµένες οἰκογένειες. Ἦταν χαρακτῆρες ταπεινοὶ καὶ ἀγαποῦσαν τὸ Θεὸ «ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ», δηλαδὴ µὲ ἀγάπη πραγµατικὴ καὶ ἐλεύθερη ἀπὸ ὑποκρισία. Γι᾿ αὐτὸ ἀπέφευγαν τὸ θόρυβο τῆς δηµοσιότητας, ἀλλὰ ὅµως ἦταν πασίγνωστοι γιὰ τὴν γεµάτη ἐλεηµοσύνες ζωή τους. Ὁ ἔπαρχος Κουµβρίκιος, φανατικὸς εἰδωλολάτρης, βλέποντας νὰ προοδεύουν οἱ χριστιανοί, προσπαθοῦσε µὲ κάθε τρόπο νὰ τοὺς περιορίσει. Αὐτὴ ἡ κατάσταση ἔκανε τὸ Λεύκιο καὶ πῆγε στὸν ἔπαρχο. Τὸν παρακάλεσε νὰ εἶναι µετριότερος πρὸς τοὺς χριστιανούς. Μόλις τὸ ἄκουσε αὐτὸ ὁ Κουµβρίκιος, ἀµέσως τὸν συνέλαβε, τὸν καταδίκασε σὲ θάνατο καὶ τὸ πρωί, ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη τὸν ἀποκεφάλισε. Τὸ γεγονὸς λύπησε τοὺς χριστιανούς, ἀλλὰ ἄναψε ἀκόµα περισσότερο τὴν φλόγα τῆς πίστης πρὸς τὸ Χριστό. Μετὰ ἀπὸ δυὸ ἡµέρες, πῆγε ἄλλος χριστιανὸς στὸν ἔπαρχο, ὁ Θύρσος. Θαῤῥαλέα του εἶπε ὅτι ἡ εἰδωλολατρία εἶναι πλάνη καὶ ὅτι τελικὸς νικητὴς θὰ εἶναι ὁ Χριστός. Αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλὰ σοφὰ λόγια του Θύρσου, τὰ ἄκουσε καὶ ἕνας ἱερέας τῶν εἰδώλων, ὁ Καλλίνικος. Ἡ ψυχή του φωτίστηκε καὶ δήλωσε ὅτι εἶναι χριστιανός. Τότε, ἐπὶ τόπου ὁ ἔπαρχος ἀποκεφάλισε τὸν Καλλίνικο καὶ πριόνισε τὸ Θύρσο.

Οἱ Ἅγιοι Φιλήµων, Ἀπολλώνιος, Ἀρριανός καὶ οἱ τέσσερις Προτεκτοράτοι

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ ἔζησαν στὰ χρόνια τοῦ βασιλιᾶ Διοκλητιανοῦ (290). Καὶ τὸ µαρτύριό τους ἔγινε ὡς ἑξῆς: Ὁ ἡγεµόνας τῆς Θήβας στὴν Αἴγυπτο Ἀῤῥιανός, συνέλαβε 37 χριστιανούς. Ἕνας ἀπ᾿ αὐτούς, ὁ Ἀπολλώνιος, δείλιασε τὰ βασανιστήρια καὶ ἔδωσε τέσσερα φλουριὰ καὶ τὰ ῥοῦχα του στὸν Φιλήµονα, ποὺ ἔπαιζε σουραῦλι καὶ νὰ θυσιάσει αὐτὸς στὰ εἴδωλα ἀντ᾿ αὐτοῦ. Ὁ Φιλήµονας φόρεσε τὰ ῥοῦχα, συγχρόνως συνδέθηκε νοητὰ καὶ µὲ τὴ χριστιανικὴ πίστη. Καὶ ὅταν διατάχθηκε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, αὐτὸς ὁµολόγησε τὸν Χριστό. Τότε ὁ ἡγεµόνας πρόσταξε νὰ ἔλθει ὁ Φιλήµονας νὰ παίξει µὲ τὸ σουραῦλι του, γιὰ νὰ ἑλκυσθεῖ ὁ δῆθεν Ἀπολλώνιος. Ἀλλ᾿ ὁ Φιλήµονας φανερώθηκε καὶ ὁ ἡγεµόνας ἔµεινε ἔκπληκτος. Τοῦ εἶπε ὅµως ὅτι δὲν εἶναι χριστιανός, διότι δὲν ἔχει βαπτισθεῖ. Τότε ὁ Φιλήµονας προσευχήθηκε θερµὰ καὶ ἀµέσως ἔβρεξε δυνατά. Ἡ βροχὴ αὐτή, πληροφορήθηκε ὁ Φιλήµονας ὅτι ἦταν βάπτισµα γι᾿ αὐτόν. Ἐπειδὴ ὅµως ὁ Ἀπολλώνιος ἔγινε αἰτία νὰ πιστέψει ὁ Φιλήµονας, ὁ ἡγεµόνας τὸν ἔφερε µπροστά του καὶ αὐτὸς ὁµολόγησε τὸν Χριστό. Αὐτὸ εἶχε σὰν ἀποτέλεσµα, ὁ Ἀῤῥιανὸς νὰ τοὺς βασανίσει σκληρὰ καὶ κατόπιν τοὺς ἀποκεφάλισε. Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἀῤῥιανὸς τυφλώθηκε. Στὸν ὕπνο του ὅµως, φάνηκε ὁ Φιλήµονας καὶ τοῦ εἶπε ν᾿ ἀλείψει στὰ µάτια του χῶµα ἀπὸ τὸν τάφο του καὶ θὰ θεραπευτεῖ. Πρᾶγµα ποὺ ἔγινε. Τότε πίστεψε στὸν Χριστὸ ὁ Ἀῤῥιανὸς µὲ τέσσερις σωµατοφυλακές του καὶ ἀργότερα ὅλοι µαζὶ µαρτύρησαν.

Ὁ Ἅγιος Ὑπάτιος καὶ οἱ µαζὶ µ᾿ αὐτὸν µαρτυρήσαντες 36 Μάρτυρες

Ἄγνωστος στὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ἁγίου Νικόδηµου καὶ τὰ ἔντυπα Μηναῖα. Ἡ µνήµη του βρίσκεται στὸν Παρισινὸ Κώδικα 1590 µαζὶ µὲ αὐτὴ τοῦ Φιλήµονα καὶ Ἀπολλώνιου (14 Δεκ.) καὶ ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς 36 µάρτυρες ἀπὸ τὴν Θηθαΐδα τῆς Αἰγύπτου ἐπὶ ἡγεµόνα Ἀῤῥιανοῦ (14 Δεκεµ.).

Μνήµη φοβερῆς ἀπειλῆς Σεισµοῦ

Κατὰ τοὺς χρονογράφους Θεοφάνη, Κεδρηνὸ καὶ Μαλάλα, ἔγινε τὰ µεσάνυχτα τοῦ 557. Ὑπῆρξε δὲ πολὺ ἰσχυρός, διότι τὰ τείχη τῆς πόλης ὑπέστησαν µεγάλες ῥωγµὲς καὶ ἔπεσαν πολλὰ σπίτια. Εἶχε διάρκεια ὅπως λένε, 10 ἡµέρες.