Ἁγιολόγιον - Δεκέµβριος 5

Ὁ Ὅσιος Σάββας ὁ Ἡγιασµένος

Ὁ θεοκίνητος Παῦλος συµβουλεύει τοὺς ἀγωνιζόµενους χριστιανούς: «Εἰδέναι ἕκαστος ὑµῶν τὸ ἑαυτοῦ σκεῦος κτάσθαι ἐν ἁγιασµῷ καὶ τιµῇ». Πρέπει δηλαδὴ νὰ γνωρίζει ὁ καθένας ἀπὸ σᾶς, νὰ συγκρατεῖ στὴν κυριαρχία καὶ κατοχή του τὸ σῶµα του καὶ νὰ τὸ διατηρεῖ πάντοτε ἁγιασµένο καὶ τιµηµένο. Μέσα σ᾿ αὐτὰ τὰ πλαίσια ἀγωνίστηκε καὶ ὁ Ὅσιος Σάββας ὁ ἡγιασµένος.Ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Ἰουστινιανοῦ (527 µ. Χ.). Καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Μουταλάσκη τῆς Καππαδοκίας καὶ ἦταν γιὸς εὐσεβῶν γονέων, τοῦ Ἰωάννη καὶ τῆς Σοφίας. Ἀπὸ µικρὸς εἶχε µοναχικὲς τάσεις καὶ µπῆκε στὸ µοναστήρι τῶν Φλαβιανῶν. Ἦταν τόσο ἐγκρατής, ὥστε γιὰ λόγους ἀσκήσεως ὁρισµένα συνηθισµένα τρόφιµα δὲν τὰ ἔβαλε ποτὲ στὸ στόµα του. Σὲ ἡλικία 16 χρονῶν πῆγε στὴν Ἱερουσαλήµ, στὴ Μονὴ τοῦ Μεγάλου Εὐθυµίου. Αὐτός, λόγω τοῦ νεαροῦ τῆς ἡλικίας τοῦ Σάββα, τὸν ἔστειλε στὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Θεοκτίστου. Ἐκεῖ, ὁ Σάββας προόδευσε ἀκόµα περισσότερο στὴν ἀσκητικὴ ζωὴ καὶ ἔγινε πατέρας καὶ ποιµένας πολλῶν µοναχῶν τῆς ἐρήµου. Προσείλκυσε µὲ τὴ ζωή του πλήθη µοναχῶν στὴν περίφηµη κτισθεῖσα ἀπὸ αὐτὸν Λαύρα. Γιὰ τὴν ἁγιότητα τῆς ζωῆς του καὶ γιὰ τὴν µεγάλη του φήµη, εἶχε σταλεῖ ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ἱεροσολύµων δυὸ φορὲς πρεσβευτὴς στὴν Κωνσταντινούπολη, πρὸς τὸ βασιλιὰ Ἀναστάσιο καὶ ἔπειτα πρὸς τὸν Ἰουστινιανό. Πέθανε εἰρηνικὰ σὲ ἡλικία 94 χρονῶν.

Ὁ Ἅγιος Ἀναστάσιος

Μέσα στὴ φωτιὰ τῶν διωγµῶν τῆς Ἐκκλησίας τῶν πρώτων χρόνων, ὁ ἅγιος Ἀναστάσιος ἀφιερώθηκε στὴν ὑπηρεσία τῶν µαρτύρων τῆς πίστης. Τοὺς ἐπισκεπτόταν στὶς φυλακές, τοὺς ἔφερνε τροφὲς καὶ περιποιεῖτο τὰ τραύµατά τους. Ἐπίσης τοὺς παρακολουθοῦσε καὶ τοὺς ἐµψύχωνε κατὰ τὴν δίκη, τὰ µαρτύρια καὶ τὴν θανατικὴ ἐκτέλεση, προσευχόµενος γι᾿ αὐτοὺς καὶ τοὺς παρακαλοῦσε νὰ εὔχονται ὑπὲρ αὐτοῦ πρὸς τὸ Θεό, ὥστε νὰ τὸν ἀξιώσει ἴδιο µ᾿ αὐτοὺς τέλος. µ᾿ αὐτὸν τὸν πόθο θερµαινόµενος, παρουσιάστηκε κάποια µέρα µὲ τὴν θέλησή του καὶ δήλωσε στὸν δικαστή, ποὺ εἶχε διατάξει νὰ βασανιστοῦν µερικοὶ χριστιανοί, ὅτι µάταια κοπιάζει µὲ τέτοια µέσα νὰ καταπνίξει τὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ. Ἡ εἰδωλολατρικὴ λύσσα τότε, στράφηκε σ᾿ αὐτὸν τὸν ἴδιο. Βασανίστηκε ἀνελέητα καὶ ἀποκεφαλίστηκε. Ἀλλ᾿ ἡ µανία τῶν ἀπίστων δὲν ἀρκέστηκε σ᾿ αὐτό. Ἀφοῦ ἔβαλαν τὸ λείψανό του σὲ µία βάρκα, ἔδεσαν σ᾿ αὐτὸ µία βαριὰ πέτρα καὶ τὸ ἔριξαν στὸ πιὸ βαθὺ µέρος τῆς θάλασσας. Καὶ ἡ θάλασσα µὲν δέχτηκε τὸ σῶµα, ὁ δὲ Θεὸς παρέλαβε τὴν πιστὴ καὶ ἁγία ψυχή του.

Ὁ Ὅσιος Γράτος

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Σὲ ὁρισµένους Συναξαριστὲς ἀναφέρεται σὰν ἐπίσκοπος Ἐφέσου καὶ µαζὶ µὲ τὸν ὅσιο Νόννο.

Ὁ Ἅγιος Διογένης

Μαρτύρησε διὰ λιθοβολισµοῦ.

Ὁ Ἅγιος Ἀβέρκιος

Μαρτύρησε διὰ ξίφους.

Ὁ Ὅσιος Νόννος

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Ὁ Ὅσιος Νεκτάριος ὁ Ἀθωνίτης

Πατρίδα του ἦταν τὸ Μοναστήρι τῆς Μακεδονίας καὶ γεννήθηκε τὸ 1406. Σὲ κάποια ἐπιδροµὴ τῶν Ἀγαρηνῶν, γιὰ νὰ ἀποφύγουν οἱ γονεῖς του τὴν σύλληψη, κατέφυγαν σὲ κάποιο βουνό. Κατόπιν ὁ πατέρας τοῦ Νεκταρίου, µὲ τὴν συγκατάθεση τῆς γυναίκας του, πῆρε τὰ δυὸ ἀγόρια του καὶ ἔγινε µοναχὸς µὲ τὸ ὄνοµα Παχώµιος, στὸ µοναστήρι τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων, ποὺ βρισκόταν στοὺς πρόποδες τοῦ βουνοῦ ποὺ εἶχαν κρυφτεῖ. Κατόπιν ὅµως, κάποιος µοναχὸς Διονύσιος Ἰάγαρις, ποὺ ἀνῆκε στὸ κελὶ τῶν Ἀρχαγγέλων, κοντὰ στὶς Καρυὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, πῆρε τὸν Νικόλαο - αὐτὸ ἦταν τὸ βαπτιστικό του ὄνοµα - καὶ τὸν πῆγε στὸ Ἅγιον Ὄρος. Ἐκεῖ ἔγινε µοναχὸς µὲ τὸν ὄνοµα Νεκτάριος (1470) καὶ προσκολλήθηκε στὸν Πνευµατικὸ Γέροντα Φιλόθεο, ποὺ εἶχε διορατικὸ χάρισµα. Ἀπὸ τότε ὁ Νεκτάριος ἀρχίζει µία ἀξιοζήλευτη ἀσκητικὴ ζωή, ποὺ οἱ σπάνιες ἀρετές του ἔγιναν γνωστὲς σ᾿ ὅλο τὸ Ἅγιον Ὄρος. Ὁ σατανᾶς πολλὲς φορὲς θέλησε καὶ µέσῳ τῶν συνασκητῶν του, νὰ τὸν ῥίξει στὴν ἁµαρτία, ἀλλ᾿ ὁ Νεκτάριος µὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν µεγάλη του ταπεινοφροσύνη, κατόρθωνε καὶ ἀντιµετώπιζε τὶς δοκιµασίες αὐτές. Ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ στὶς 5 Δεκεµβρίου τοῦ 1500.

Ὁ Ὅσιος Φιλόθεος ὁ Καρεώτης

Ὑπῆρξε πνευµατικὸς πατέρας τοῦ πιὸ πάνω ὁσίου Νεκταρίου, εἶχε προορατικὸ χάρισµα καὶ ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Οἱ Ἅγιοι Ὁσιοµάρτυρες τοῦ Ἁγίου Ὄρους

Ἦταν Ἁγιορεῖτες µοναχοί, ἀπὸ διάφορα κελιὰ (τῆς σκήτης τῶν Καρυῶν), οἱ ὁποῖοι ἀντιστάθηκαν στὸν βασιλιὰ Μιχαὴλ καὶ τὸν λατινόφρονα Πατριάρχη Ἰωάννη Βέκκο (1275 -1282) καὶ ὑπέστησαν µαρτυρικὸ θάνατο. Ὁ µὲν Πρῶτος του Ἁγίου Ὄρους ἀπαγχονίστηκε, οἱ δὲ ὑπόλοιποι ἀποκεφαλίστηκαν.

Ὁ Ἅγιος Νιζέριος (Λουξεµβούργιος)

Λεπτοµέρειες γιὰ τὴ ζωὴ αὐτοῦ τοῦ ἁγίου τῆς ὀρθοδοξίας, µπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο «Ἡ ἐν Ὀρθοδοξίᾳ Ἡνωµένη Εὐρώπη», τοῦ Γ.Ε. Πιπεράκη, Ἔκδ. Ἑπτάλοφος», Ἀθῆναι 1997.