Ἁγιολόγιον - Ὀκτώβριος 18

Ὁ Ἅγιος Λουκᾶς ὁ Εὐαγγελιστής

Ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια, καὶ ἡ ἐθνικότητά του ἦταν ἑλληνική. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος µᾶς πληροφορεῖ ὅτι τὸ ἐπάγγελµα τοῦ Λουκᾶ ἦταν γιατρός. Ἐπίσης, γνώριζε νὰ ζωγραφίζει, καὶ ὅπως εἶναι γνωστό, σ᾿ αὖτον ἀποδίδονται οἱ εἰκόνες τῆς Παναγίας, ἀπὸ τὶς ὁποίες µία ὑπάρχει µέχρι σήµερα στὴ Μονὴ τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου. Ὁ Λουκᾶς µπορεῖ νὰ µὴν ὑπῆρξε ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα Ἀποστόλους, ἔδρασε, ὅµως, σὰν Ἀπόστολος, ὅπως καὶ οἱ δώδεκα, διότι ἔλαµψε σὰν ἄριστος συνεργάτης τῆς διακονίας τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Αὐτὸ φαίνεται κατὰ τὴν δεύτερη φυλάκιση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στὴ Ῥώµη, ὅταν ὁ ἴδιος στὴ δεύτερη πρὸς Τιµόθεον ἐπιστολή του (δ´ 11) γράφει: «Λουκᾶς ἐστὶ µόνος µετ᾿ ἐµοῦ». Μόνος ὁ Λουκᾶς εἶναι µαζί µου. Δηλαδὴ τὸν προβάλλει σὰν παράδειγµα τέλειας ἀφοσίωσης, στὸν ἀγῶνα του γιὰ τὴν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου. Ἐπίσης, ὁ Λουκᾶς ἔγραψε τὸ τρίτο κατὰ σειρὰ Εὐαγγέλιο στὴν Καινὴ Διαθήκη, καθὼς καὶ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ποὺ ἀποτελοῦν ὑπηρεσία ἀνυπολόγιστα µεγάλης ἀξίας. Σύµφωνα µὲ διάφορες πηγές, ὁ Λουκᾶς µετὰ τὸ θάνατο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, δίδαξε τὸ Εὐαγγέλιο στὴ Δαλµατία, Ἰταλία, ἀρχαία Γαλλία, Ἀχαΐα καὶ Βοιωτία. Λέγεται ὅτι πέθανε µὲ µαρτυρικὸ θάνατο, καὶ τὸ 357, τὸ λείψανό του µετακοµίσθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη, στὸ ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.

Ὁ Ἅγιος Μαρίνος ὁ Γέρων

Ἦταν ἀπὸ τὴν Ταρσὸ τῆς Κιλικίας στὰ χρόνια τοῦ Διοκλητιανοῦ (284-304). Συνελήφθη διότι ἦταν χριστιανὸς καὶ ὁδηγήθηκε στὸν ἄρχοντα τοῦ τόπου Λυσία, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ δὲν µπόρεσε νὰ ἐπαναφέρει τὸν Μαρίνο στὴν εἰδωλολατρία, µὲ διάφορα σκληρὰ βασανιστήρια, τελικὰ τὸν ἀποκεφάλισε.

Ὁ Ὅσιος Ἰουλιανός «ὁ ἐν τῷ Εὐφράτῃ ποταµῷ»

Παιδὶ φτωχῆς οἰκογένειας ὁ Ὅσιος Ἰουλιανός, ἔζησε τὸν 4ο αἰῶνα µ.Χ. Ἂν καὶ ἀγράµµατος, µὲ τὴν ζωντανή του εὐσέβεια εἶχε εὐλογηθεῖ ἀπὸ τὴν θεία χάρη, ὥστε νὰ ἀποκτήσει ἄφθονη πνευµατικὴ κατὰ Χριστὸν φιλοσοφία τῆς ὀρθῆς πίστης, τῆς λεπτῆς διάκρισης καὶ τῆς καθαρῆς ζωῆς. Θαυµάσιος στὴν ἐγκράτεια, τὴν ὀλιγάρκεια, τὴν σωφροσύνη, τὴν διάγνωση ψυχικῶν νοσηµάτων καὶ κινδύνων, τὴν συνετὴ ὁδηγία καὶ στὴν κατάλληλη συµβουλή. Νέος ἀκόµα µοναχός, εἶχε γίνει πασίγνωστος γιὰ τὴν σοφία καὶ τὴν ἀρετή του. Καὶ στὸ ἀσκητήριό του, ποὺ ἦταν στὶς ὄχθες τοῦ Εὐφράτη πόταµου, ἔτρεχαν µορφωµένοι ἄνδρες γιὰ νὰ πάρουν τὴν συµβουλή του καὶ νὰ ὠφεληθοῦν ἀπὸ τὰ λόγια του. Πῆγε στὸ θεοβάδιστο ὄρος Σινᾶ, ὅπου ἀσκήτεψε γιὰ ἀρκετὸ χρόνο. Ἀλλὰ ἐπέστρεψε πάλι στὸ ἀσκητήριό του στὶς ὄχθες τοῦ Εὐφράτη, καὶ εἵλκυσε πολλοὺς νέους µαθητὲς στὴ ζωὴ τῆς γνήσιας µετάνοιας. Στὰ χρόνια τοῦ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτη, ὁ Ὅσιος Ἰουλιανὸς στήριξε καὶ παρηγόρησε πολλὲς ψυχές. Ἡ φήµη του εἶχε ἐξαπλωθεῖ τόσο πολύ, ὥστε ὁ Ἱερὸς Χρυσόστοµος τὸν ἐγκωµιάζει λέγοντας ὅτι τὸ ὄνοµά του εἶναι λαµπρότερο ἀκόµα καὶ ἀπ᾿ αὐτὸ τῶν βασιλέων. Ἔτσι ἅγια ἀφοῦ κύλησε ἡ ζωή του, εἰρηνικὰ παρέδωσε στὸ Θεὸ τὴν µακάρια ψυχή του.

Τὰ ἅγια 40 παιδιά

Μαρτύρησαν διὰ ξίφους.

Ὁ Ἅγιος Μνάσων ἐπίσκοπος Κύπρου

Μαρτύρησε διὰ ξίφους.

Ὁ Ἅγιος Κυριακὸς ὁ Ἱεροµάρτυρας

Αὐτὸς λέγεται ὅτι φανέρωσε τὸν τίµιο Σταυρὸ στὴν Ἁγία Ἑλένη καὶ πίστεψε στὸν Χριστό. Ἀργότερα ἔγινε ἐπίσκοπος Ἱεροσολύµων, µετὰ τὸν θάνατο τοῦ Μακαρίου. Στὰ γεράµατα τὸν βρῆκε ὁ Ἰουλιανὸς (360-363), ὅταν µέσῳ τῶν Ἱεροσολύµων ἐξεστράτευσε κατὰ τῶν Περσῶν. Ὅταν ἔµαθε ὅτι ὁ Κυριακὸς µὲ ἐπιστολές του παρότρυνε τοὺς εἰδωλολάτρες νὰ ἐπιστρέψουν στὴ χριστιανικὴ πίστη, τοῦ ἔκοψε τὸ δεξὶ χέρι καὶ ἀφοῦ σκληρὰ τὸν βασάνισε, στὸ τέλος τὸν θανάτωσε µαζὶ µὲ τὴν µητέρα του Ἄννα. (Ἡ µνήµη τοῦ Ἁγίου Κυριακοῦ ἐπαναλαµβάνεται καὶ τὴν 28η Ὀκτωβρίου, ὅπου καὶ ἡ µνήµη τῆς µητέρας του).

Οἱ Ἅγιοι Γαβριήλ καὶ Κυρµιδώλης Νεοµάρτυρες «οἱ ἐν Αἰγύπτῳ»

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ µαρτύρησαν στὴν Αἴγυπτο στὶς 18 Ὀκτωβρίου 1522. Καὶ οἱ δυὸ ἦταν νέοι,

πολὺ µορφωµένοι καὶ κατάγονταν ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς. Συκοφαντήθηκαν στὸν Ἐµίρη τῆς Αἰγύπτου Χάερ Μέκ, ὅτι ἔριχναν ἀποῤῥίµµατα καὶ ἀκαθαρσίες σὲ κάποιο Τούρκικο Τέµενος. Ὁδηγήθηκαν δεµένοι στὸ Διοικητήριο, ὅπου τοὺς ζητήθηκε νὰ δεχτοῦν τὸν Ἰσλαµισµὸ γιὰ ν᾿ ἀποφύγουν τὰ βασανιστήρια. Ἐπειδὴ ὅµως αὐτοὶ ὁµολόγησαν σταθερὰ τὸν Χριστό, παραδόθηκαν στὸν κριτή. Ἀλλὰ καὶ ἐκεῖ ἔµειναν ἀκλόνητοι στὴν πίστη τους, παρὰ τὶς κολακεῖες, καὶ ὑπέστησαν φρικτὰ βασανιστήρια. Ἔτσι καὶ οἱ δυὸ µαρτύρησαν στὸ 25ο ἔτος τῆς ἡλικίας τους. Ὁ µὲν Κυρµιδώλης θανατώθηκε µὲ µαχαίρια καὶ πέτρες, ὁ δὲ Γαβριὴλ µὲ ἀποκεφαλισµό. Τὰ µαρτυρικά τους λείψανα, τὰ ἔβαλαν οἱ Τοῦρκοι δυὸ φορὲς στὴ φωτιά, ἀποτεφρώθηκαν καὶ τὰ διασκόρπισαν. Διασώθηκαν µόνο αὐτὰ τῆς κάρας τοῦ µάρτυρος Γαβριήλ. Ἀκολουθία αὐτῶν βρίσκεται στὸν κώδικα 379 τῆς Πατριαρχικῆς βιβλιοθήκης τοῦ Καΐρου.

Οἱ Ὅσιοι Συµεών, Θεόδωρος καὶ Εὐφροσύνη οἱ θαυµατουργοί

 Ἄγνωστοι στοὺς Συναξαριστές. Ἀπ᾿ αὐτοὺς ὁ Συµεὼν καὶ ὁ Θεόδωρος ἦταν ἀδέλφια µεταξύ τους καὶ κτήτορες τῆς Μονῆς τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου. Γεννήθηκαν στὶς ἀρχὲς τοῦ 4ου αἰῶνα καί, ἀφοῦ ἀσκητικὰ καὶ ὁσιακὰ ἔζησαν, ἀπεβίωσαν εἰρηνικά. Ἡ δὲ Ὁσία Εὐφροσύνη εἶναι αὐτὴ ποὺ βρῆκε τὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, ποὺ κατὰ τὴν παράδοση ἁγιογραφήθηκε ἀπὸ τὸν ἀπόστολο Λουκᾶ καὶ φυλάσσεται µέχρι καὶ σήµερα στὴ Μονὴ τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου στὴν Πελοπόννησο. Ὅλα αὐτὰ βέβαια, σύµφωνα µὲ τὴν Ἀκολουθία τῶν Ἁγίων, ποὺ ἐκδόθηκε στὴ Βενετία τὸ 1706, στὴν Ἀθήνα τὸ 1840 καὶ 1911.