Ἁγιολόγιον - Ὀκτώβριος 7

Οἱ Ἅγιοι Σέργιος καὶ Βάκχος

Ὑπηρετοῦσαν στὶς στρατιωτικὲς τάξεις τοῦ αὐτοκράτορα Μαξιµιανοῦ. Τοὺς διέκρινε µεγάλη ἀνδρεία στὰ πεδία τῶν µαχῶν, ἀλλὰ καὶ σωφροσύνη στὴν καθηµερινή τους ζωή. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ αὐτοκράτορας τοὺς ἀπένειµε τὰ ἀξιώµατα τοῦ πριµικηρίου καὶ τοῦ σεκουνδουκηρίου, ἀντίστοιχα, ὅταν ὅµως ἔµαθε ὅτι οἱ δυὸ ἐπίλεκτοι στρατιῶτες του ἦταν χριστιανοί, δὲν ἤθελε µὲ κανένα τρόπο νὰ τὸ πιστέψει. Γιὰ νὰ πεισθεῖ λοιπὸν χειροπιαστά, ὀργάνωσε τελετὲς µὲ θυσίες σὲ εἰδωλολατρικὸ ναὸ καὶ κάλεσε νὰ παραστοῦν σ᾿ αὐτὲς οἱ Σέργιος καὶ Βάκχος. Οἱ δυὸ χριστιανοὶ στρατιῶτες ἀρνήθηκαν καὶ ὁµολόγησαν τὸ Χριστὸ µὲ θαῤῥαλέο φρόνηµα. Ἐξοργισµένος τότε ὁ αὐτοκράτορας, διέταξε καὶ τοὺς ἀφαίρεσαν τὰ διάσηµα τῶν ἀξιωµάτων τους. Ἔπειτα, ἀφοῦ τοὺς ἐνέπαιξαν καὶ τοὺς διαπόµπευσαν µὲ διάφορους τρόπους, τοὺς ἔστειλαν σὲ ἕνα σκληρὸ δούκα τῆς Ἀνατολῆς, τὸν Ἀντίοχο. Αὐτὸς µὲ πρωτοφανῆ ὠµότητα µαστίγωσε µέχρι θανάτου τὸ Βάκχο. Στὸ δὲ Σέργιο, ἐπειδὴ κάποτε τὸν εἶχε εὐεργετήσει, πρότεινε, ἀφοῦ ἀρνηθεῖ τὸ Χριστό, νὰ τοῦ χαρίσει τὴ ζωή. Ἡ γενναία ἀπάντηση τοῦ Σεργίου ἦταν τὰ λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Ἐµοὶ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος». Σὲ µένα, εἶπε ὁ Σέργιος, ζωὴ εἶναι ὁ Χριστός. Ἀλλὰ καὶ τὸ νὰ πεθάνω εἶναι κέρδος, διότι ἔτσι θὰ ἑνωθῶ πλήρως µὲ τὸ Χριστό. Τότε, ὁ Ἀντίοχος ἀµέσως ἔδωσε διαταγὴ καὶ τὸν ἀποκεφάλισαν.

Οἱ Ἅγιοι Ἰουλιανός ὁ Πρεσβύτερος καὶ Καισάριος ὁ Διάκονος

Ἔζησαν στὰ χρόνια τοῦ Καίσαρα Κλαυδίου (270 µ.Χ.). Ὁ Καισάριος ἦταν ἀπὸ τὴν Ἀφρικὴ καὶ κάποτε ἦλθε στὴν πόλη Ταρακηνὴ τῆς Ἰταλίας. Ὅταν εἶδε τοὺς εἰδωλολάτρες νὰ θυσιάζουν στὰ εἴδωλα, τοὺς ἔκανε δριµύτατες παρατηρήσεις. Ἀµέσως τότε συνελήφθη καὶ ὁδηγήθηκε στὸν ἀνθύπατο, ὁ ὁποῖος τὸν φυλάκισε. Κατόπιν, µὲ συνοδεία στρατιωτῶν, ὁδηγήθηκε στὸν ναὸ τοῦ Ἀπόλλωνα, ὅπου ὁ Ἅγιος µε τὴν προσευχή του γκρέµισε τὸν ναό. Ὅταν εἶδε αὐτὸ τὸ θαῦµα ὁ ὑπατικὸς Λεόντιος, ἔπεσε στὰ πόδια τοῦ Ἁγίου καὶ ζήτησε νὰ βαπτιστεῖ Χριστιανός. Πράγµατι, ὁ Πρεσβύτερος Ἰουλιανὸς βάπτισε τὸν Λεόντιο, ὁ ὁποῖος µόλις κοινώνησε τῶν ἀχράντων µυστηρίων, ἐξέπνευσε. Μετὰ ἀπ᾿ αὐτὸ ὁ τύραννος, διέταξε νὰ βάλουν τὸν Καισάριο καὶ τὸν Ἰουλιανὸ µέσα σὲ σάκους καὶ νὰ τοὺς πετάξουν στὴ θάλασσα. Ἔτσι οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ παρέδωσαν τὴν µακαρία ψυχή τους στὸ Θεό. Δυὸ χριστιανοὶ ὅµως, ὁ Εὐσέβιος ὁ Πρεσβύτερος καὶ ὁ Φήλιξ, βρῆκαν τὰ σώµατα τῶν Ἁγίων αὐτῶν καὶ τὰ ἔθαψαν µὲ τὴν ἁρµόζουσα τιµή. Ὅταν τὸ ἔµαθε αὐτὸ ὁ τύραννος, ἐξοργισµένος τοὺς ἀποκεφάλισε.

 Ἅγιος Πολυχρόνιος ὁ Ἱεροµάρτυρας

Δυναµικὸς κληρικὸς τοῦ 4ου µ.Χ. αἰῶνα (ἐκ τῆς ἐπαρχίας Γαµφανήτιδος), ποὺ θυσιάστηκε γιὰ τὰ ὀρθόδοξα δόγµατα τῆς Ἐκκλησίας µας. Ὁ πατέρας του Βαρδάνιος ἦταν γεωργὸς στὸ ἐπάγγελµα, καὶ φρόντισε ὁ γιός του νὰ ἀνατραφεῖ ὄχι µόνο µὲ τὰ διδάγµατα τῆς πίστης, ἀλλὰ τοῦ παρεῖχε ἀρκετὴ κοσµικὴ µόρφωση. Ἔτσι ἐνῷ ὁ πατέρας καλλιεργοῦσε τὶς ἀµπελοφυτεῖες του, ὁ γιὸς µὲ ζῆλο καὶ θέρµη καλλιεργοῦσε τὸν ἀµπελῶνα τοῦ Κυρίου, διδάσκοντας τὰ θεῖα λόγια καὶ ἀγωνιζόµενος στὸν πολλαπλασιασµὸ τῆς καρποφορίας τοῦ θείου σπόρου. Ἦταν µάλιστα ἰκανότατος συζητητὴς καὶ πολλὲς φορὲς εἶχε καταντροπιάσει σοφοὺς τῶν εἰδωλολατρῶν σὲ συζητήσεις φιλοσοφικὲς γιὰ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν θρησκεία. Κατόπιν ὁ Πολυχρόνιος πῆγε στὴν ἕδρα τῆς σοφίας καὶ τῶν γραµµάτων, τὴν Κωνσταντινούπολη. Ἐκεῖ ἔγινε διάκονος καὶ ἔπειτα πρεσβύτερος. Ἀπὸ τὸ ἀξίωµα αὐτὸ δὲν ἔπαψε νὰ διδάσκει καὶ µὲ πολλοὺς τρόπους µοχθοῦσε γιὰ τὴ χριστιανικὴ ἀνατροφὴ τῶν ἐνοριτῶν του. Ὅταν ὅµως ἔγινε αὐτοκράτορας ὁ ἀρειανόφιλος γιὸς τοῦ Μ. Κωνσταντίνου, Κωνστάντιος, ὁ Πολυχρόνιος ἔµεινε στὴ µερίδα τῶν κληρικῶν ἐκείνων, ποὺ γιὰ τὸ ὀρθὸ δόγµα ἔµειναν ἀπτόητοι µπροστὰ στοὺς διωγµοὺς καὶ τὶς ἐξορίες ποὺ ἐπέβαλε ὁ αἱρετικὸς αὐτοκράτορας. Ἔτσι οἱ Ἀρειανοί, ἀνέλαβαν αὐτοὶ οἱ ἴδιοι νὰ ἀπαλλαγοῦν µία κι ἔξω ἀπ᾿ αὐτόν. Κάποια µέρα λοιπὸν ποὺ ὁ Πολυχρόνιος ἱερουργοῦσε, µία ὁµάδα ἀπὸ Ἀρειανοὺς εἰσέβαλε στὸν ναὸ καὶ τὸν ἔσφαξαν πάνω στὴ Ἁγία Τράπεζα, καὶ ἔτσι ἔγινε τίµιο ὁλοκαύτωµα γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, ποὺ µὲ τὴν δική Του θυσία σήκωσε τὴν δική µας σωτηρία.

Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης καὶ οἱ Ὅσιοι 99 Πατέρες ποὺ ἀσκήτευσαν στὴν Κρήτη

Μόνο ὁ Ἅγιος Νικόδηµος τοὺς ἀναφέρει. Ἀκολουθία τους ἐκδόθηκε στὸ Ἡράκλειο τὸ 1879. Πάντα σύµφωνα µὲ τὴν ἀκολουθία τους, ἀπεβίωσαν εἰρηνικὰ συγχρόνως καὶ οἱ 99 µαζί. Κατάγονταν ἀπὸ διάφορα µέρη τῆς λεκάνης τῆς Μεσογείου καὶ ἀσκήτευαν στὴν Κρήτη. Τὸν κυριότερο ἀπ᾿ αὐτοὺς ἔλεγαν Ἰωάννη καὶ γιορτάζεται τοπικὰ στὴν Κρήτη.

Μνήµη Παναγίας «Ναυπακτιώτισσας»

Στὶς 7 Ὀκτωβρίου ἢ τὴν πρώτη Κυριακὴ µετὰ τὶς 7 Ὀκτωβρίου, ἑορτάζεται στὴ Ναύπακτο ἡ Παναγία τῆς Ναυπάκτου, εἰς µνήµην τῆς Ναυµαχίας τῆς Ναυπάκτου, ποὺ ἔγινε 7-9-1571 καὶ ὁ χριστιανικὸς εὐρωπαϊκὸς στόλος - µαζὶ µὲ τοὺς Ἕλληνες - κατέστρεψε τὸν ἀντίστοιχο Μουσουλµανικό.