Ἁγιολόγιον - Ὀκτώβριος 14

Οἱ Ἅγιοι Ναζάριος, Προτάσιος, Γερβάσιος καὶ Κέλσιος

Οἱ γονεῖς τοῦ Ναζαρίου (Ἀφρικανὸς καὶ Περπετούα) λέγεται ὅτι ὑπῆρξαν µαθητὲς τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, ὁ ὁποῖος τοὺς εἵλκυσε στὴ χριστιανικὴ πίστη καὶ τοὺς βάπτισε. Ὁ γιός τους ἔµεινε ὀρφανὸς σὲ νεαρὴ ἡλικία, µέσα σὲ µία διεφθαρµένη κοινωνία. Ἀλλὰ ὁ Ναζάριος εἶχε κληρονοµήσει τὶς ἀρετὲς τῶν γονέων του. Ἔµεινε ἁγνὸς καὶ ἄµεµπτος, σύµφωνα µὲ τὴν συµβουλὴ τοῦ πνευµατικοῦ του πατέρα Ἀποστόλου Πέτρου, ποὺ λέει: «Τὰς ψυχὰς ὑµῶν ἡγνικότες ἐν τῇ ὑπακοῇ τῆς ἀληθείας». Ὀφείλετε, λέει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, νὰ κάνετε ἁγνὲς καὶ καθαρὲς τὶς ψυχές σας ἀπὸ κάθε ἀκάθαρτο πάθος καὶ ἐπιθυµία καὶ κλίση, µὲ τὴν ὑπακοή σας στὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Καὶ ὁ Ναζάριος ὄχι µόνο ἔµεινε ἁγνὸς µέσα στὸ διεφθαρµένο κοινωνικό του περιβάλλον, ἀλλὰ ὅταν ἔγινε 20 χρονῶν διαµοίρασε τὰ ὑπάρχοντά του στοὺς φτωχοὺς καὶ ἄρχισε περιοδεῖες, κηρύττοντας τὸ Εὐαγγέλιο µὲ πολλὴ καρποφορία. Ὅταν πῆγε στὰ Μεδιόλανα, συνάντησε δυὸ εὐσεβεῖς ἄνδρες, τὸν Προτάσιο καὶ τὸν Γερβάσιο. Ἐκεῖ, καὶ οἱ τρεῖς µαζὶ διὰ τοῦ θείου λόγου πέτυχαν πολλὲς κατακτήσεις. Ὄχι µόνο ἀπὸ τὸν ὄχλο, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὶς ἀνώτερες κοινωνικὲς τάξεις. Κατόπιν ὁ Ναζάριος πῆγε στὴ Γαλλία, ὅπου µὲ τὸ δίχτυ τοῦ λόγου εἶχε πολλὲς ἐπιτυχίες. Μεταξὺ αὐτῶν ποὺ πίστεψαν, ἦταν καὶ µία νεαρὴ ψυχή, ὁ Κέλσιος. Ὅταν ὁ Ναζάριος ἐπέστρεψε στὰ Μεδιόλανα, τὸν συνέλαβαν. Προηγουµένως εἶχαν συλλάβει καὶ τοὺς Προτάσιο καὶ Γερβάσιο. Ὁ ἔπαρχος Ἀννουλίνος, ὅταν εἶδε ὅτι δὲν ἄλλαζαν τὴν πίστη τους, ὅλους, µαζὶ µὲ τὸ νεαρὸ Κέλσιο, τοὺς ἀποκεφάλισε.

Ὁ Ὅσιος Κοσµᾶς ὁ Μελῳδὸς (ἢ ποιητής) ἐπίσκοπος Μαϊουµᾶ

Ἀπὸ τοὺς κορυφαίους ποιητὲς τῆς Ἐκκλησίας µας ὁ Ὅσιος Κοσµᾶς, ἔµεινε ἀπὸ πολὺ νέος ὀρφανὸς καὶ υἱοθετήθηκε ἀπὸ τὸν πατέρα τοῦ ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Δαµασκηνοῦ τὸν Σέργιο, ποὺ ἦταν ὑπουργὸς τῶν οἰκονοµικῶν του χαλίφη τῶν Ἀράβων. Καὶ ἐπειδὴ εἶχε πολλὴ δόξα καὶ πλοῦτο, πῆρε στὸ σπίτι του ἕνα πολυµαθῆ διδάσκαλο, τὸν Ἱεροµόναχο Κοσµᾶ, ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴ Σικελία τῆς Ἰταλίας. σ᾿ αὐτὸν λοιπὸν παρέδωσε τὸν φυσικὸ γιό του Ἰωάννη καὶ τὸν υἱοθετηµένο Κοσµᾶ, γιὰ νὰ τοὺς µάθει ὅσο γίνεται καλύτερα τὴν θεία καὶ ἀνθρώπινη σοφία. Πράγµατι τὰ δυὸ παιδιὰ ἔµαθαν πολλὰ ἀπὸ τὸν ἄξιο διδάσκαλό τους, ὅπως θεολογία, φιλολογία, µαθηµατικά, φιλοσοφία καὶ ῥητορική. Ἐπίσης, ἰδιαίτερα τοὺς δίδαξε τὴν µουσικὴ τέχνη, ἐπειδὴ διέκρινε ὅτι οἱ δυὸ µαθητές του ἦταν προικισµένοι µὲ τὸ µουσικὸ καὶ ἱερὸ ποιητικὸ τάλαντο. Ἀργότερα ὁ Ἰωάννης καὶ ὁ Κοσµᾶς πῆγαν στὴν Ἱερουσαλήµ, καὶ ἔγιναν µοναχοὶ στὴ Μονὴ τοῦ ἁγίου Σάββα. Κατόπιν ὁ µὲν Ἰωάννης ἔγινε πρεσβύτερος, ὁ δὲ Κοσµᾶς, µετὰ ἀπὸ πολλὲς πιέσεις ἀπὸ τὴν Σύνοδο τῶν Ἱεροσολύµων, ἔγινε Ἐπίσκοπος Μαϊουµᾶ, πόλη παραθαλάσσια της Παλαιστίνης ποὺ ἀρχαιότερα ὀνοµαζόταν Ἀνθηδών. Διεξήγαγε µὲ πολλὴ ἐπιµέλεια καὶ εὐσυνειδησία τὰ ποιµαντορικά του καθήκοντα καὶ ποτὲ δὲν ξεχνοῦσε νὰ ἀσχολεῖται µὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ποίηση. Ἔργα του εἶναι θαυµάσιοι ὕµνοι καὶ διάφοροι κανόνες, ποὺ διακρίνονται µέσα στὶς γιορτὲς τῶν Χριστουγέννων, Θεοφανίων, Βαΐων, Πεντηκοστῆς, Κοιµ. Θεοτόκου καὶ ἄλλων. Ἔτσι θεάρεστα πολιτευόµενος, πέθανε εἰρηνικὰ σὲ βαθιὰ γεράµατα.

Ὁ Ὅσιος Σιλβανός ὁ Γέρων Ἱεροµάρτυρας

Καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη τῆς Παλαιστίνης Γάζα τὴν ἐποχὴ τοῦ Διοκλητιανοῦ (284-304) καὶ ἦταν ἄνθρωπος πρᾶος, ἄκακος καὶ γηραλέος στὴν ἡλικία. Προηγούµενα δὲ ἦταν στρατιωτικός. Λόγω τῆς καθαρῆς ζωῆς του ἔγινε Πρεσβύτερος στὴν Ἐκκλησία τῆς Γάζας. Αὐτὸς λοιπόν, στάθηκε µὲ θάῤῥος µπροστὰ στὸν ἄπιστο λαὸ τῆς Καισαρείας (τῆς Παλαιστίνης) καὶ τὸν ἤλεγξε γιὰ τὴν ἀσέβειά του. Τότε ὁ ὄχλος τὸν ἔδειρε σκληρὰ καὶ ἔσπασε τὰ πλευρά του. Ἔπειτα καταδικάστηκε νὰ δουλεύει στὰ µεταλλεῖα, ποὺ βρίσκονταν στὴν τοποθεσία Ζωόρους. Ἐκεῖ ὅµως, µὲ παρότρυνση τοῦ λαοῦ, γίνεται ἐπίτροπος. Μετὰ ἀπὸ λίγο, λόγω γήρατος, ἀλλὰ καὶ ἀσθενείας, ἀποκεφαλίζεται ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες, παίρνοντας ἔτσι τὸ ἀµάραντο στεφάνι τοῦ µαρτυρίου. Μαζὶ δὲ µὲ τὸν Ἅγιο Σιλβανό, ἀποκεφαλίστηκαν καὶ ἄλλοι 40 Μάρτυρες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἄλλοι ἦταν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο καὶ ἄλλοι ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη.

Οἱ Ἅγιοι 40 Μάρτυρες ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο καὶ Παλαιστίνη

Μαρτύρησαν διὰ ξίφους. Βλέπε προηγούµενο Βιογραφικὸ σηµείωµα Ἁγίου Σιλβανοῦ.

Ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ Αὐσελάµου

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀνία (ἢ Ἄνεα) τῆς Ἐλευθερουπόλεως καὶ διακρινόταν γιὰ τὸ δυνατὸ σῶµα του ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἀνδρεία ψυχή του. Ἀφοῦ ὑπέφερε πολλὰ γιὰ τὴν πίστη του στὸν Χριστό, τελικὰ τὸ ἔτος 292, ἐπὶ βασιλείας Διοκλητιανοῦ, µετὰ ἀπὸ πολλὰ βασανιστήρια, κάηκε ζωντανὸς ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες, παίρνοντας ἔτσι τὸ ἄφθαρτο στεφάνι τοῦ µαρτυρίου.

Ἡ Ὁσία Παρασκευὴ ἡ Νέα

Καταγόταν ἀπὸ τοὺς Ἐπιβάτες τῆς Θρᾴκης. Ἀπὸ µικρὴ ἔκανε ἀγαθοεργίες καὶ ὅταν µεγάλωσε ἔφυγε ἀπὸ τὸ πατρικό της σπίτι καὶ πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ νὰ προσκυνήσει τὰ ἱερὰ λείψανα τῶν Ἁγίων. Ἀπὸ ἐκεῖ ἀναχώρησε στὴν Ἡράκλεια τοῦ Πόντου, ὅπου γιὰ πέντε χρόνια εἶχε ἀναλάβει τὴν περιποίηση κάποιου ναοῦ. Κατόπιν ἔφυγε στοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ ἐγκαταστάθηκε σὲ µία γυναικεία Μονή, ὅπου γιὰ ἀρκετὰ χρόνια ἀσκήθηκε στὴν ἀρετή. Ἔπειτα ἀναχώρησε πάλι στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἀπὸ κεῖ στὴν Καλλικράτεια τῆς νοτιοανατολικῆς Θρᾴκης, ὅπου παρέµεινε δυὸ χρόνια στὸν ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ ἐκεῖ ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Τὴν ἀκολουθία της συνέγραψε ὁ Συρίγος Μελέτιος.

Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Ἀγαλλιανός, Ἀρχιεπίσκοπος Μηθύµνης, ὁ Θαυµατουργός

Γεννήθηκε τὸ 1492 στὸ χωριὸ Φάραγγα τῆς Μυτιλήνης (κοντὰ στὴν Καλλονή) καὶ ἐπονοµαζόταν Ἀγαλλιανός. Ὁ πατέρας του Ἐµµανουὴλ Ἀγαλλιανὸς ἦταν ἱερέας στὴ Μυτιλήνη. Ὁ Ἰωάννης (αὐτὸ ἦταν τὸ πρῶτο του ὄνοµα), σὲ νεαρὴ ἡλικία παντρεύτηκε καὶ ἔγινε κι᾿ αὐτὸς ἱερέας. Μετὰ τὸν θάνατο τῆς γυναίκας του καὶ τῶν παιδιῶν του, ἐκτος ἀπὸ ἕνα, τὸν Μεθόδιο, ἀπὸ κάποια ἐπιδηµικὴ ἀῤῥώστια, ἀποσύρθηκε στὸν Ταξιάρχη τοῦ Λειµῶνα, ἀσχολούµενος µὲ µελέτη, προσευχὴ καὶ τὴν καλλιέργεια τοῦ πατρικοῦ κτήµατος. Στὰ χρόνια της Τούρκικης κατοχῆς τοῦ νησιοῦ, πρόσφερε µεγάλες καὶ σηµαντικὲς ὑπηρεσίες στὰ ἐκεῖ µοναστήρια καὶ στοὺς ὑπόδουλους χριστιανούς. Γιὰ ὅλα αὐτά, καθὼς καὶ γιὰ τὴν ἁγιότητα τῆς ζωῆς του, ἔγινε ἐπὶ Ἱερεµίου τοῦ Β´ τὸ 1531 Μητροπολίτης Μηθύµνης. Καὶ στὸ νέο του πόστο ὁ Ἰγνάτιος ἀναδείχτηκε ἄριστος ποιµένας καὶ ἔτσι θεάρεστα ἀφοῦ ποίµανε τὸ ποίµνιο τοῦ Χριστοῦ, ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὸ 1566.