Ἡ γιορτὴ αὐτὴ εἶναι ἀπὸ τὶς ἀρχαιότερες τῆς Ἐκκλησίας µας καὶ ἄρχισε τὸ δεύτερο µετὰ Χριστὸν αἰῶνα. Ἀναφέρεται στὴ φανέρωση τῆς Ἁγίας Τριάδας κατὰ τὴν βάπτιση τοῦ Κυρίου µας Ἰησοῦ Χριστοῦ στὸν Ἰορδάνη ποταµό. Ἡ Ἱστορία τῆς βάπτισης αὐτῆς εἶναι γνωστή, ἰδιαίτερα ἀπὸ τὸ κατὰ Ματθαῖον εὐαγγέλιο, στὸ Γ΄ κεφάλαιο, στοὺς στίχους 1317. Ὁ Πρόδροµος Ἰωάννης µετὰ ἀπὸ θεία διαταγὴ ἄφησε τὴν ἐρηµικὴ ζωὴ καὶ ἦλθε στὸν Ἰορδάνη ποταµό. Ἐκεῖ κήρυττε, ἐξοµολογοῦσε καὶ βάπτιζε. Ἐνῷ ἔκανε ὁ Ἰωάννης τὸ ἔργο αὐτό, µία µέρα ἦλθε σ΄ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς. Τὸ Πνεῦµα τὸ Ἅγιο πληροφόρησε τὸ γιὸ τῆς Ἐλισάβετ ποιὸς ἦταν. Ὁ Ἰησοῦς ζητάει νὰ βαπτισθεῖ. Ἔκπληκτοι οἱ παρευρισκόµενοι βλέπουν τὸν αὐστηροπρόσωπο καὶ ἐπιβλητικὸ ἀσκητὴ καὶ διδάσκαλο νὰ ὑποχωρεῖ µὲ ἀνέκφραστη εὐλάβεια καὶ ταπείνωση µπροστὰ στὸν ἄγνωστο. Στὴν ἀρχὴ ἀρνεῖται νὰ Τὸν βαπτίσει καὶ Τοῦ λέει ὅτι αὐτὸς ἔχει ἀνάγκη νὰ βαπτισθεῖ ἀπὸ Ἐκεῖνον. Ὁ Ἰησοῦς τὸν πείθει νὰ Τὸν βαπτίσει, διότι ἔτσι ἔπρεπε. Καὶ τότε, στὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνη διαδραµατίζεται σκηνὴ µεγαλειώδης καὶ µοναδική. Μὲ µορφὴ περιστεριοῦ τὸ Πνεῦµα τὸ Ἅγιο ἔρχεται καὶ κάθεται πάνω στὸν βαπτιζόµενο Ἰησοῦ. Καὶ συγχρόνως, φωνὴ ἀπὸ τὸν οὐρανό, τοῦ Πατέρα Θεοῦ, ἀκούγεται νὰ λέει: «Οὖτος ἐστὶν ὁ Υἱός µου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα». Ἔτσι, µ΄ αὐτὸν τὸν τρόπο, στὴ βάπτιση τοῦ Ἰησοῦ φανερώθηκε ὁ Θεὸς ὁ τρισυπόστατος, ἡ Τριάδα ἡ Ἁγία, καὶ γι᾿ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία µας ὀνόµασε τὴν γιορτὴ αὐτὴ Θεοφάνεια.
Ὁ Νέος Ἱεροµάρτυρας Ῥωµανός
Ὁ νεοφανὴς αὐτὸς ἅγιος νεοµάρτυρας καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Δηµινίτζα τῆς Λακωνίας Πελοποννήσου. Ἀρνούµενος νὰ ὑποκύψει στὶς πιέσεις τῶν Τούρκων νὰ ἀλλαξοπιστήσει, ἀποκεφαλίστηκε στὴν Κωνσταντινούπολη στὶς 6 Ἰανουαρίου 1695.
Ὁ Ὅσιος Εὐάγριος
Ὑπῆρξε Ἱεροδιάκονος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Καισαρείας. Χειροτονήθηκε Ἀναγνώστης ἀπὸ τὸν Μ. Βασίλειο καὶ Ἱεροδιάκονος ἀπὸ τὸν ἀδελφὸ τοῦ Μ. Βασιλείου Γρηγόριο Νύσσης καὶ ἔζησε ζωὴ Ἀποστολική. Ἦταν γιὸς Ἱερέα ἀπὸ τὴν Ἰβηρία ποὺ ἐξελληνίστηκε στὴν Καισαρεία. Ὑπῆρξε δεινότατος ῥήτορας καὶ ἀπ΄ αὐτὸ λίγο ἔλειψε νὰ χάσει τὴν σωφροσύνη του ἐρωτευθεὶς γυναῖκα πλούσια, ποὺ σώθηκε ὅµως ἀπὸ τὴν κατάσταση αὐτὴ διὰ θαύµατος. Κατόπιν πῆγε στὰ Ἱεροσόλυµα, ὅπου πάλι πολεµήθηκε ἀπὸ τὴν ἀλαζονεία γιὰ τὴν ῥητορική του εὐφράδεια. Μόλις ὅµως, χάριτι Θεοῦ, συνῆλθε, ἐξοµολογήθηκε στὴν Ὁσία Μελάνη τὴν Ῥωµαία, ἡ ὁποία συνέβαλε νὰ γίνει µοναχός. Ἀσκήτευσε σὲ κάποιο ὄρος τῆς Νιτρίας, ὅπου ἔζησε 16 χρόνια µὲ αὐστηρότατη ἐγκράτεια. Ἀφοῦ καθάρισε τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά του, µετὰ τρία χρόνια πέθανε τὴν 6η Ἰανουαρίου τοῦ 415, ἀφοῦ πρῶτα ἀξιώθηκε καὶ τοῦ προφητικοῦ χαρίσµατος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου