Οἱ Ἅγιοι 38 Πατέρες ἐν Σινᾷ ἀναιρεθέντες καὶ Ἀπόδοσις ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων
Αὐτοὶ ζοῦσαν µέσα στὶς σπηλιὲς τοῦ ὄρους Σινᾶ τὴν ἁγία µοναχικὴ ζωὴ (κατὰ τὸν 5ο αἰῶνα µ.Χ.). Ἀλλὰ ἡ εὐσεβὴς ζωή τους ταράζεται ξαφνικὰ µία µέρα, µὲ τρόπο ἄγριο καὶ αἱµατηρό. Στίφη βαρβάρων, ποὺ λυσσοῦσαν κατὰ τῆς χριστιανικῆς πίστης, φάνηκαν στὶς κατοικίες τῶν χριστιανῶν ἀναχωρητῶν. Στὴν ἐµφάνιση αὐτὴ οἱ Ἅγιοι ταράζονται στὴν ἀρχή. Συνέρχονται, ὅµως, ἀµέσως καὶ µπροστὰ στὴ σφαγὴ καὶ τὸ θάνατο δείχνουν θαυµαστὴ ἀνδρεία καὶ ἀφοβία. Δὲν ἀρνεῖται κανένας τὴν πίστη του. Οἱ βάρβαροι τοὺς σφάζουν µέσα στὶς καλύβες καὶ τοὺς κήπους τους καὶ αὐτοὶ πεθαίνουν προσευχόµενοι, ψάλλοντας ὕµνους, δοξολογίες καὶ εὐχαριστίες στὸ Θεό. Καὶ ὅπως θὰ ἔλεγε ὁ θεοκίνητος Ἀπόστολος Παῦλος, «τὸν καλὸ ἀγῶνα τῆς πίστης ἀγωνίστηκαν, τὸ δρόµο τους τελείωσαν καὶ τὴν πίστη τους µέχρι θανάτου ἐτήρησαν». Ἄπ΄ ὅλους τοὺς ἀδελφοὺς λίγοι σώθηκαν. Αὐτοί, ἀφοῦ οἱ βάρβαροι ἔφυγαν, µάζεψαν τὰ λείψανα τῶν σφαγιασθέντων καὶ τὰ ἔθαψαν µὲ µεγάλη σεµνότητα. (Ἀρκετὰ ἀπὸ τὰ ὀνόµατα τῶν πιὸ πάνω Ὁσιοµαρτύρων Πατέρων βλέπε καὶ 4η Διακαινησίµου στὸ Συναξάρι τοῦ Πεντηκοσταρίου).Οἱ Ἅγιοι Τριάκοντα Τρεῖς (33) Πατέρες ἐν Ῥαϊθῷ ἀναιρεθέντες
Δυὸ µέρες µακριὰ ἀπὸ τὸ ὄρος Σινᾶ, πρὸς τὴν Ἐρυθρὰ θάλασσα, ἦταν ἡ ἔρηµος τῆς Ῥαϊθῶ, στὸ ἐσωτερικὸ τῆς ὁποίας ζοῦσαν χριστιανοὶ ἀναχωρητές. Ἦταν δὲ συγκεντρωµένοι πάνω σ΄ ἕνα ὄρος. Ἀλλὰ τὴν ἴδια µέρα (κάτ΄ ἄλλους τὴν 22α Δεκεµβρίου), ποὺ ἔγινε ἡ σφαγὴ τῶν πατέρων στὸ ὄρος Σινᾶ, οἱ βάρβαροι ἀποφάσισαν νὰ ἐξολοθρεύσουν καὶ τοὺς πατέρες ποὺ βρίσκονταν στὴν ἔρηµο τῆς Ῥαϊθῶ. Ὁ ἡγούµενος τῆς Μονῆς, Παῦλος, µόλις εἶδε τὸν κίνδυνο, συγκέντρωσε τοὺς ἀδελφοὺς ὅλους µέσα στὸ ναὸ καὶ τοὺς ἀπηύθυνε λόγια γενναῖα καὶ συγκινητικά. Τοὺς θύµισε ὅτι σκοπὸς τῆς ζωῆς τους εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Βασιλεία Του. Ὅτι γι΄ αὐτὴν ἦταν ὅλες οἱ προσευχές, οἱ µελέτες, οἱ πόθοι καὶ τὰ ἔργα τους. Καὶ ὅτι τώρα τοὺς παρουσιάζεται λαµπρότατη εὐκαιρία ν΄ ἀποκτήσουν τὰ ὡραιότερα στεφάνια, χύνοντας καὶ αὐτὸ τὸ αἷµα τους γιὰ τὸν µισθαποδότη Κύριό τους. Τοὺς παρεκίνησε ἐπίσης νὰ εὐχηθοῦν, ἀκόµα καὶ γι΄ αὐτοὺς τοὺς δυστυχισµένους ποὺ θὰ τοὺς σκότωναν. Οἱ πατέρες συµφώνησαν µὲ τὰ λόγια αὐτά, καὶ ὅλοι µαζὶ προσευχήθηκαν. Μόλις τελείωσαν τὴν προσευχή τους, µπῆκαν στὸ µοναστήρι οἱ βάρβαροι καὶ ἔσπειραν παντοῦ τὸ θάνατο. Ἡ δὲ Ἐκκλησία κατέταξε στοὺς Ἁγίους της καὶ τοὺς ἐργάτες αὐτοὺς τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ σφράγισαν τὴν πίστη τους µὲ τὸ αἷµα τους.
Ὁ Ὅσιος Θεόδουλος υἱὸς τοῦ ὁσίου Νείλου
Ὁ Ὅσιος αὐτός, νέος στὴν ἡλικία, ἦταν ἀπὸ τοὺς ἀναχωρητὲς τοῦ Ὄρους Σινᾶ, ποὺ τὴν σφαγὴ τοὺς ἀναφέραµε προηγουµένως. Αὐτὸς ὅµως αἰχµαλωτίσθηκε ἀπὸ τοὺς βαρβάρους καὶ σύρθηκε δέσµιος στὶς σκηνές τους. Στὴν ἀρχὴ θέλησαν νὰ τὸν σκοτώσουν. Ἀλλὰ κατόπιν τὸν πούλησαν καὶ τὸν ἀγόρασε ὁ ἐπίτροπος τῆς Λούζης, ὁ ὁποῖος καὶ τοῦ ἀπέδωσε τὴν ἐλευθερία του. Κατόπιν ὁ Θεόδουλος συναντήθηκε µὲ τὸν πατέρα του ὅσιο Νεῖλο, ποὺ εἶχε διαφύγει ἀπὸ τὴν σφαγὴ τῶν πατέρων τοῦ Σινᾶ, καὶ πῆγε µαζί του σὲ ἐρηµικὸ ἀναχωρητήριο. Ἐκεῖ χρησιµοποίησαν τὴν ζωή τους, ὄχι µόνο γιὰ τὴν ἀτοµική τους σωτηρία, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν συγγραφὴ λόγων καὶ ἐπιστολῶν, ὅπου βρίσκονται θησαυρισµένες πολύτιµες συµβουλὲς γιὰ τὸν τρόπο, µὲ τὸν ὁποῖο ὀφείλουν νὰ ζοῦν οἱ χριστιανοὶ ἀναχωρητές, γιὰ νὰ πετύχουν τὸν ἅγιο σκοπό τους. Ἀπεβίωσαν καὶ οἱ δυὸ εἰρηνικά. Τὰ ἁγία λείψανά τους, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Ἰουστινιανός, τὰ ἔφεραν στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου καὶ τὰ κατέθεσαν στὸν Ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.
Ὁ Ὅσιος Στέφανος, κτήτωρ τῆς Μονῆς Χηνολάκκου
Καταγόταν ἀπὸ εὐγενικὴ οἰκογένεια (ἴσως ἀπὸ τὴν Καππαδοκία), ποὺ τὸν ἀνέθρεψε µὲ µεγάλη εὐσέβεια. Ὅταν µεγάλωσε, θέλησε νὰ περιηγηθεῖ τὰ φηµισµένα µοναστηριακὰ κέντρα, γιὰ νὰ δεῖ ἀπὸ κοντὰ τὴν ζωή τους καὶ νὰ συµπληρώσει ἐκεῖ τὶς ἐκκλησιαστικὲς καὶ θεολογικὲς µελέτες του. Πῆγε λοιπὸν στὰ Μοναστήρια κοντὰ στὸν Ἰορδάνη καὶ στὰ ἐρηµητήρια τοῦ ἁγίου Εὐθυµίου, τοῦ ἁγίου Σάββα καὶ Θεοδοσίου. Ἀργότερα ἀναχώρησε γιὰ τὴν Κωνσταντινούπολη (710) στὰ χρόνια του Λέοντα Ἰσαύρου, τοῦ εἰκονοµάχου. Ὁ τότε Πατριάρχης Γερµανός, ἐκτίµησε πολὺ τὸν Στέφανο καὶ τὸν παρακίνησε νὰ κτίσει Μοναστήρι καὶ νὰ ἐφαρµόσει τὴν µοναχικὴ τάξη καὶ ζωή, σύµφωνα µὲ τὰ σπουδαῖα διδάγµατα ποὺ τοῦ ἔδωσε ἡ πολύχρονη πεῖρα του. Πράγµατι ὁ Στέφανος ἵδρυσε τὴν Μονὴ τοῦ Χηνολάκκου λεγοµένη, ποὺ βρισκόταν βορειοανατολικὰ τῆς Τρίγλιας (κοντὰ στὰ Μουδανιὰ τῆς Μ. Ἀσίας) ὅπου προσῆλθαν πολλοὶ µοναχοὶ ἑλκόµενοι ἀπὸ τὴν ἀρετή του. Ἐκεῖ λοιπὸν ὁ Ὅσιος Στέφανος διακρίθηκε γιὰ τὴν πατρική του διοίκηση καὶ γιὰ τὴν ἠθικὴ ἐπιβολή του στοὺς µοναχούς. Ἔτσι ἅγια ἀφοῦ κυβέρνησε τὸ Μοναστήρι, εἰρηνικὰ ἀπεβίωσε.
Μαρτύρησε ἀφοῦ κλείστηκε µέσα σὲ σκοτεινὴ ἀποµόνωση φυλακῆς.
Ὁ Ὅσιος Σάββας πρῶτος Ἀρχιεπίσκοπος Σερβίας κτήτωρ ἱερᾶς Μονῆς Χιλιανδαρίου
Ἔζησε στὰ τέλη τοῦ 12ου αἰῶνα καὶ στὶς ἀρχὲς τοῦ 13ου αἰῶνα µ.Χ. Ἦταν δευτερότοκος γιὸς τοῦ βασιλιᾶ τῆς Σερβίας Συµεών. Ἀπὸ µικρὸ παιδὶ εἶχε µεγάλη συµπάθεια στὶς χριστιανικὲς ἀρετὲς καὶ σὲ ἡλικία 17 χρονῶν πῆγε στὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπου µὲ συγκατάθεση τοῦ βασιλιᾶ πατέρα του ἔγινε µοναχὸς στὴ Μονὴ Βατοπεδίου καὶ µετονοµάστηκε Σάββας. Ἀργότερα, µετὰ τὸν θάνατο τῆς γυναίκας του, ἦλθε ἐκεῖ καὶ ὁ βασιλιὰς πατέρας του, Συµεών. Τὸ βασιλικὸ παράδειγµα ἀκολούθησαν καὶ ἄλλοι Σέρβοι ἰδιῶτες. Ἔτσι κτίστηκε ἡ Σέρβικη Μονὴ Χιλιανδαρίου, µὲ πρωτοβουλία τοῦ ὁσίου Σάββα. Στὴν ἐποχὴ τοῦ βασιλιᾶ Θεοδώρου Λασκάρεως, ὁ Ὅσιος Σάββας ἐστάλη ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους στὴ Νίκαια γιὰ σπουδαῖες ὑποθέσεις της. Τὰ προσωπικὰ ὅµως χαρίσµατα τοῦ Ὁσίου ἔκαναν µεγάλη ἐντύπωση στὸν βασιλιὰ καὶ τὸν Πατριάρχη, καὶ τὸν ἀνάγκασαν νὰ δεχτεῖ τὸ ἀξίωµα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σερβίας. Οἱ Σέρβοι τὸν ὑποδέχτηκαν µὲ µεγάλη χαρά. Πράγµατι ὁ Ὅσιος Σάββας, ἐκτέλεσε τὴν διακονία του µὲ θαυµαστὸ ζῆλο. Ὑπῆρξε ἐλεήµονας, ἀφιλοχρήµατος καὶ ἀνακούφιζε τοὺς φτωχούς. Ἀργότερα ξαναπῆγε στὸ Ἅγιον Ὄρος, ἀπὸ κεῖ γιὰ προσκύνηµα στοὺς Ἁγίους Τόπους, καὶ ἐπέστρεψε στὴ Σερβία γιὰ νὰ στηρίξει τὴν πίστη τῶν ὁµοεθνῶν του. Ἔτσι ἅγια τελείωσε τὸ θεάρεστο ἔργο του καὶ εἰρηνικὰ παρέδωσε τὸ πνεῦµα του στὸν Θεό.
Ὁ Ὅσιος (κάτ΄ ἄλλους ὁσιοµάρτυρας) Ἀδάµ
Δὲν ὑπάρχουν σαφεῖς πληροφορίες γιὰ τὴν ζωή του. Ἴσως εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς 33 ἐν Ῥαϊθῷ ὁσιοµάρτυρες.
Ὁ Ὅσιος Νίνας (κάτ΄ ἄλλους Νίνα)
Φωτιστὴς Ἰβηρίας, Ἰσαπόστολος (+ 335).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου