Ἁγιολόγιον - Ἰανουάριος - 11

Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος ὁ κοινοβιάρχης

Διέπρεψε στὰ χρόνια του Λέοντα τοῦ Μεγάλου (457-474). Τὸ χωριὸ Μωγαρισσὸς ἢ Μαγαρισσὸς τῆς Καππαδοκίας εἶναι ὁ τόπος ὅπου γεννήθηκε, ἀπὸ γονεῖς πολὺ πιστούς, τὸν Προαιρέσιο καὶ τὴν Εὐλογία. Ὅταν ἔγινε µοναχός, διακρίθηκε ἀπὸ πολὺ νωρὶς γιὰ τὸ φλογερό του ζῆλο στὶς τελειότητες τῆς χριστιανικῆς ἀρετῆς. Ἐκεῖνο, ὅµως, ποὺ τὸν συγκινοῦσε περισσότερο, ἦταν ἡ µελέτη τοῦ Εὐαγγελίου, καὶ ἰδιαίτερα οἱ συγκινητικὲς σκηνὲς ἀπὸ τὸ Πάθος τοῦ Σωτῆρα µας Χριστοῦ. Γι᾿ αὐτό, ἐπισκέφθηκε τοὺς Ἁγίους Τόπους στὴν Ἱερουσαλήµ, ὅπου ψηλάφησε καὶ προσκύνησε τὰ χώµατα ὅπου διαδραµατίστηκαν τὰ µεγάλα γεγονότα τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου µας. Ὁ Θεοδόσιος, ἀφοῦ ἀσκήτεψε κοντὰ σὲ µεγάλους ἀσκητές, ὅπως τὸ Συµεὼν τὸ Στυλίτη καὶ τὸν ἡσυχαστὴ Λογγῖνο, ἀποσύρθηκε σὲ ἰδιαίτερο ἡσυχαστήριο, διδάσκοντας µὲ λόγια καὶ ἔργα ὁποῖο διαβάτη περνοῦσε ἀπὸ ἐκεῖ. Ὅµως, πολλοὶ ἀπ᾿ αὐτοὺς ποὺ δίδαξε γύρισαν ἀπὸ τὸν κόσµο κοντά του. Ἡ ὑπερβολικὴ αὔξηση τῶν ἀδελφῶν ἀνάγκασε τὰ Θεοδόσιο νὰ ἱδρύσει ἕνα µεγάλο καὶ εὐρύχωρο κοινόβιο µοναστήρι. Σὰν κοινοβιάρχης ἐφάρµοσε πρότυπα σὰν ἐκεῖνα τῆς πρώτης Ἐκκλησίας τῶν χριστιανῶν. Δηλαδὴ «ὅλοι, χωρὶς ἐξαίρεση, οἱ πιστοί, µὲ µία καρδιὰ καὶ µία ψυχή, ἦταν µεταξὺ τοὺς ἑνωµένοι, σὰν µέλη τῆς ἴδιας οἰκογένειας, καὶ τὰ εἶχαν ὅλα κοινά». Σὲ προχωρηµένη, πλέον, ἡλικία ὁ Θεοδόσιος, ἀφοῦ γαλούχησε µὲ συµβουλὲς αἰωνίου ζωῆς χιλιάδες ψυχές, παρέδωσε τὸ πνεῦµα του.

Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος ὁ Θεσσαλονικεὺς ἡγούµενος Μονῆς Φιλόθεου ἐν Ἄθῳ

Ὁ Ὅσιος αὐτὸς Θεοδόσιος ἦταν µεγαλύτερος ἀδελφὸς τοῦ ὁσίου Διονυσίου, κτήτορος τῆς ἱερᾶς Μονῆς Τιµίου Προδρόµου τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Δεκαοκτὼ ἐτῶν ὁ Θεοδόσιος ἐγκατέλειψε τὰ ἐγκόσµια καὶ ἔγινε µοναχὸς στὴ Μονὴ Φιλοθέου του Ἁγίου Ὄρους, ὅπου ἀργότερα γιὰ τὴν ἐνάρετη ζωή του ἔγινε καὶ ἡγούµενος αὐτῆς. Ἐπίσης γιὰ τὴν µεγάλη του ἀρετή, τὸν κάλεσαν γιὰ τὴν διακυβέρνηση τῆς Μονῆς Μαλάνων καὶ ἀπὸ αὐτὴ ἐκλέχτηκε µητροπολίτης Τραπεζοῦντας τὸ ἔτος 1370. Διακρίθηκε γιὰ τὴν µεγάλη του ἁγιότητα καὶ πέθανε εἰρηνικὰ κατὰ τὸ 1392.

Ἡ Σύναξις τῶν Μυρίων Ἀγγέλων

Γιατί γινόταν ἡ σύναξη αὐτὴ τῶν Μυρίων Ἀγγέλων, κανένα σχετικὸ σχόλιο δὲν βρήκαµε. Ὑπάρχει µόνο ἡ φράση: «Τελεῖται ἔνδον τοῦ Μαρτυρίου τῆς ἁγίας Ἀναστασίας ἐν τῆς Δοµνίκου».

Οἱ Ἅγιοι Στέφανος ὁ ἐν Πλακιδιαναῖς, Θεόδωρος καὶ Ἀγάπιος ὁ Ἀρχιµανδρίτης

Ὁ Ἅγιος Μάϊρος

Μαρτύρησε ἀφοῦ ἄγρια κακοποιήθηκε.

Ὁ Ὅσιος Βιτάλιος

Δὲν ὑπάρχει ἰδιαίτερο βιογραφικὸ ὑπόµνηµα γι᾿ αὐτὸν τὸν Ὅσιο. Γνωρίζουµε µόνο γιὰ κάποιο ἀσκητὴ Βιτάλιο, ποὺ γίνεται λόγος στὴ βιογραφία του Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Ἐλεήµονος, ὅτι ἦταν ἀπὸ τὴν Μονὴ τοῦ ἀββᾶ Σερίδου καὶ ὅταν πήγαινε στὴν Ἀλεξάνδρεια γιὰ νὰ πουλήσει τὰ ἐργόχειρά του, ἔδινε τὰ χρήµατα ποὺ κέρδιζε σὲ µία πόρνη, παρακαλῶντας την νὰ µὴ ἁµαρτάνει, καθὼς ἀφηγεῖται ὁ Ὅσιος Νικόδηµος ὁ Ἁγιορείτης.

Ἐγκαίνια τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἐν Θεσσαλονίκῃ

Ἡ γιορτὴ τῶν ἐγκαινίων τῆς Ἁγίας Σοφίας στὴ Θεσσαλονίκη κατὰ τὸν Κώδικα 68 τῆς Μονῆς Παντοκράτορας τοῦ Ἁγίου Ὄρους, γινόταν τὴν 11η Ἰανουαρίου, ὅποτε πανηγύριζε καὶ ὁ ναὸς (βλ. Δηµητριεύσκη, Τυπικὰ Α´, σελ. 158).

Ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ τῆς µονῆς Κλὸπς τοῦ Νόβγκοροντ (Ῥῶσος)

Διὰ Χριστὸν σαλός.